Rock Ποιητές του Δρόμου
Πενήντα άνθρωποι ήμασταν μάρτυρες μιας τεράστιας rock γιορτής σ’ έναν μικροσκοπικό χώρο. Μόνο όσοι τίμησαν με την παρουσία τους αυτή την υποτιμημένη μπάντα μπορούν να καταλάβουν τι έγινε την 21η Ιανουαρίου στα Ιωάννινα (Beatnik). Πενήντα άνθρωποι που για τον Kory Clarke, ιθύνοντα νου και έναν από τους τελευταίους αυθεντικούς αστέρες μιας περασμένης εποχής, φαίνονταν για χιλιάδες και ένα μικροσκοπικό club για αρένα. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να ροκάρει χωρίς αύριο. Και αυτό έκανε όλη τη βραδιά.
Τη συναυλία άνοιξαν οι Αθηναίοι CEMETERY DANCE που ζέσταναν ιδανικά το κοινό με το γεμάτο ενέργεια και πάθος punk meets metal and rock n’ roll μουσικό ήχο και παρουσία. Δυνατές συνθέσεις και πολλή ενέργεια συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Μακάρι να τους ξαναδούμε.
Ήρθε και η ώρα των WARRIOR SOUL. Μια μπάντα που θα μπορούσε να είναι ένα μεγαθήριο του χώρου δίδαξε τι σημαίνει rock n’ roll attitude παίζοντας χωρίς αύριο σαν να διαισθάνονταν το τέλος και είχαν μια τελευταία ευκαιρία να παίξουν ζωντανά. Όλοι ήταν στην τσίτα, με τον Kory να φαίνεται εξωπραγματικός μπροστά στο -αρχικά- αποσβολωμένο κοινό που είδε ξαφνικά έναν σεληνιασμένο μουσικό σε απόσταση κυριολεκτικά αναπνοής. Το πάρτι ξεκίνησε για τα καλά και αυτό που ακολούθησε ξεφεύγει από τα όρια της λογικής καθώς για πάνω από μία ώρα μεταφερθήκαμε σε ένα άλλο σύμπαν μέσα από τα τραγούδια και τα λόγια των WARRIOR SOUL. Έπαιξαν εκτός άλλων τα: “Fuck The Pigs”, “Punk & Belligerent”, “The Drug”, “Wasted”, “Blown, Shine Like It”, “Rotten Soul”, “Jump for Joy”, “Generation Graveyard”, “Love Destruction”, “Losers”, “The Wasteland”, “No No No”.
Τι και αν οι φωνητικές χορδές του Kory έχουν γίνει σμπαράλια. Τραγουδάει μέσα από τα εσώψυχά του με όλο του το «είναι», τραγουδάει με το σώμα του, με την ενέργειά του (και με το αλκοόλ). Δεν ήταν, όμως, μόνο ο Kory αλλά και η καλοκουρδισμένη τριάδα: Stevie Pearce – κιθάρα, Christian Kimmett – μπάσο και Έκτορας Τσολάκης – τύμπανα που τον συνόδευε και είχε ένα μεγάλο μερίδιο γι’ αυτή τη γιορτή. Οι WARRIOR SOUL ίδρωσαν τη φανέλα, τίμησαν την ιστορία τους και παρέδωσαν μαθήματα αυθεντικότητας και σεβασμού στο λιγοστό κοινό που ήρθε να τους παρακολουθήσει.
Ένα κοινό μιας πόλης που δεν θα λέγαμε ότι έχει χορτάσει από ζωντανές εμφανίσεις. Δεν δικαιολογείται να μη γεμίσει τον μικρό αυτό χώρο για μια ιστορική ξένη μπάντα με εισιτήριο 8€ (δεν το λες και απαγορευτική τιμή). Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν θέλουμε να έρχονται συγκροτήματα, πρέπει να πηγαίνουμε στα live και να υποστηρίζουμε τις προσπάθειες. Δεν γίνεται μπάντες της γειτονιάς με δύο πρόβες να γεμίζουν μαγαζιά και μπάντες σαν τους WARRIOR SOUL να κόβουν 35 εισιτήρια!
Είχαμε την τύχη μέσα στο 2015 να δούμε στην πρωτεύουσα της Ηπείρου από την Bullet Productions του Ματθαίου Μάνθου μπάντες και καλλιτέχνες απ’ όλο το φάσμα του rock/metal όπως: PLANET OF ZEUS, NIGHTSTALKER, BEGGARS, ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ, MIDAS FALL, THE BULLETS GR., SEPTICFLESH, THE DIRTY SAINTS, KOZA MOSTRA, RAW IN SECT, DISTORTION TAMERS, THE BIG NOSE ATTACK, ANNEKE VAN GIERSBERGEN, FLOTSAM AND JETSAM, ROCK N ROLL CHILDREN, CHINESE BASEMENT, NORMA THE BAND, DARK NIGHTMARE, THE BLUES PEOPLE, ROCKIN REBEL, MEMORAIN, ENEMY OF REALITY, FATAL MUTINY, POEM, ILLUSORY, HERITAGE DEATH COURIER, SPIDER KICKERS κ.ά.
Πώς μπορούμε, όμως, να συνεχίσουμε να βλέπουμε αξιόλογες μπάντες, όταν κάποιες συναυλίες κόβουν 8 εισιτήρια (MIDAS FALL από Manchester); Υπήρχαν και κάποιες με αρκετά καλή προσέλευση όπως PLANET OF ZEUS, DIRTY SAINTS (250 εισιτήρια), SEPTICFLESH, αλλά ήταν οι εξαιρέσεις. Μήπως ο καναπές και το facebook / youtube είναι τελικά προτιμότερα; Αυτή είναι η rock κουλτούρα της εποχής; Το rock/metal βρίσκεται στο σανίδι και στον πραγματικό κόσμο. Οι WARRIOR SOUL το απέδειξαν. Το rock είναι στον δρόμο!
Φεύγοντας από τον χώρο με ένα διάπλατο χαμόγελο για τη μοναδική εμπειρία που έζησα σ’ ένα ανέλπιστο rock πάρτι μια καθημερινή ημέρα σε μια άδεια και κρύα πόλη σκεφτόμουν ότι η μαγεία του αυθεντικού rock n’ roll έκανε καλά τη δουλειά της. Σκεφτόμουν, τι έχασαν όλοι όσοι δεν ήρθαν να απολαύσουν μια μπάντα που έγραψε χρυσή ιστορία στις ζωντανές rock εμφανίσεις αυτής της πόλης και τι κερδίσαμε εμείς οι λιγοστοί. Τελικά, παραφράζοντας το τραγούδι “The Losers”, άλλοι ήταν οι “losers” ενώ εμείς -μπάντες και κοινό- εκείνη τη βραδιά ήμασταν “the most beautiful in the world”.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Κάπος
Φωτογραφίες: Γιώργος Σφήκας
