Η συναυλία των Max και Iggor Cavalera που πραγματοποιήθηκε στις 18 Νοεμβρίου ήταν ένα σπουδαίο γεγονός διότι είναι διαφορετικό να βλέπεις τα δύο αδέρφια επάνω στην σκηνή να παίζουν ένα ολόκληρο album των SEPULTURA, από την εποχή φυσικά που ήταν και οι δύο ακόμα στο συγκρότημα. Με χαρά διαπίστωσα πως η συναυλία αυτή ήταν το ίδιο σημαντική και για πολύ κόσμο ακόμα. Μία συναυλία που έγινε sold out.
BLAME KANDINSKY
Φτάνοντας γύρω στις 20:30 έξω από το Gagarin, στο οποίο θα πραγματοποιούνταν η συναυλία, ο κόσμος ήταν ήδη πολύς και μέχρι να βγει το support σχήμα, BLAME KANDINSKY, ο εσωτερικός χώρος του venue είχε σχεδόν γεμίσει. Η ώρα έχει φτάσει 21:00 και σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχε ανακοινωθεί λίγες ημέρες πριν, οι Αθηναίοι BLAME KANDINSKY κάνουν την εμφάνιση τους μπροστά σε ένα sold out Gagarin. Το Αθηναϊκό συγκρότημα έχοντας κυκλοφορήσει ένα EP με έξι τραγούδια το 2014, μας παρουσίασε τα τραγούδια του με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Δυστυχώς όμως ο ήχος του συγκροτήματος δεν ήταν καλός. Το συγκρότημα κινείται σε ένα πολύ ιδιαίτερο hardcore στυλ με κάποια progressive στοιχεία στον ήχο του αλλά και στον ρυθμό του. Το ηχητικό αποτέλεσμα όμως που παρήγαγαν σε αυτήν την εμφάνισή τους ήταν χαοτικό. Είναι από τις ελάχιστες φορές που δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που ακούω με τα περισσότερα κομμάτια να μου φαίνονται ίδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα κακού ήχου ήταν το γεγονός πως στις παύσεις μεταξύ των τραγουδιών, όταν ο τραγουδιστής παρουσίαζε το επόμενο κομμάτι της μπάντας, η φωνή του δεν ακουγόταν σχεδόν καθόλου. Η σκηνική τους παρουσία βέβαια δεν ήταν άσχημη, καθώς το συγκρότημα ήταν πολύ δραστήριο επάνω στην σκηνή με εξαίρεση τον τραγουδιστή που φαινόταν να είναι αρκετά αγχωμένος, κάτι όμως που δεν τον επηρέασε στα φωνητικά καθήκοντα του, που παρόλο τον κακό ήχο έκανε καλή δουλειά στα scream vocals του. Το συγκρότημα είναι νέο, στα πρώτα του βήματα και σίγουρα χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα στο να ωριμάσει την μουσική του αλλά και να βελτιώσει τον ήχο του. Αυτό που θα πρέπει να κρατήσουν τα παιδιά από αυτήν την εμφάνιση είναι το χειροκρότημα που έλαβαν από το κοινό μετά από κάθε τραγούδι τους.
Δημήτρης Μπούκης
MAX & IGGOR CAVALERA
Μετά την εμφάνιση των BLAME KANDINSKY άπαντες περίμεναν τα αδέρφια Cavalera να βγουν στην σκηνή. Ο χώρος ήταν κυριολεκτικά γεμάτος, η συναυλία έγινε sold out και η ανυπομονησία του κόσμου μεγάλωσε όταν άρχισαν να χαμηλώνουν τα φώτα. Στις 22.15 ακριβώς έκαναν την εμφάνιση τους τα αδέρφια Cavalera στην σκηνή, μαζί με τους Johnny Chow και Mark Rizzo γνωστούς από την παρουσία τους στους CAVALERA CONSPIRACY αλλά και στους SOULFLY του τελευταίου. Από εκεί και μετά τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο Max Cavalera κραυγάζοντας “Roots Bloody Roots” έκανε το Gagarin άνω-κάτω. Όλο το κοινό κυριολεκτικά χοροπηδούσε, κοπανιόταν και τραγουδούσε τους στίχους του τραγουδιού. Είναι από τις στιγμές που καταλαβαίνεις ότι κάποιοι μουσικοί δεν έχουν κερδίσει το σεβασμό και την όποια αναγνώριση άδικα. Πριν πάρουμε ανάσα και συνειδητοποιήσουμε τι είχε συμβεί, είχε ήδη πιάσει στα χέρια του το περίφημο μονόχορδο Berimbau και τραγουδώντας «Can you take It, Can You Take it», ο κόσμος τραγουδούσε αντίστοιχα και ξεκίνησαν να παίζουν το “Attitude”. Εκεί «ισοπεδώθηκε» ότι είχε μείνει στο χώρο μετά το «Roots Bloody Roots». Ο κόσμος σε σημεία τραγουδούσε πιο δυνατά από τον Max και δείχνανε με κάθε τρόπο ότι περνάνε εξαιρετικά. Σε ίδιους ρυθμούς και με την ίδια ενέργεια και ένταση συνέχισαν μπάντα και κοινό στα “Ratamahatta”, “Breed Apart” και “Straighthate”. Στο σημείο αυτό έφτιαξε και ο ήχος για τα καλά, καθώς ήταν λίγο πιο χαμηλά απ’ όσο θα έπρεπε νομίζω (χωρίς να σημαίνει ότι ήταν κακός) κι επ’ ουδενί δεν επηρέασε την απόδοση της μπάντας και την διάθεση του κόσμου.
Στα τραγούδια “Spit”, “Look Away και “Dusted” επικράτησε ο ίδιος χαμός. O Max ενθάρρυνε τον κόσμο να κάνει «κύκλους» και από κάτω το κοινό ανταποκρινόταν και με το παραπάνω, καθώς είναι από τις συναυλίες που σε όλη την διάρκεια των τραγουδιών το κοινό χοροπηδούσε και τραγουδούσε ασταμάτητα. Μετά το έπος “Born Stubborn” όπου κόσμος και Max τραγουδούσαν «Born Pain/ Born Stubborn», τα πράγματα ηρέμησαν κάπως και κόσμος και μπάντα πήραν τις απαραίτητες ανάσες. Στο σημείο αυτό ο Iggor έμεινε μόνος του στην σκηνή και από τα ηχεία ακούγονταν οι ήχοι (έγχορδα και φωνές) του “Itsari” ενώ αυτός συνόδευε στα drums το τραγούδι. Πολύ ωραία στιγμή και δημιουργήθηκε εξαιρετική ατμόσφαιρα. Θα ήταν πιο τέλεια αν συνοδευόταν (μουσικά τουλάχιστον) από τους μουσικούς αλλά και έτσι δεν μας χάλασε. Από ’κει και μετά επανήλθαμε στους ίδιους ρυθμούς που μας άφησαν. “Ambush”, “Endangered Species” και “Dictatorshit” μας συνόδευσαν μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους της συναυλίας πριν το encore.
Στο encore, βγήκαν μόνο Max & Iggor αρχικά και ξεκίνησαν να παίζουν μόνοι τους. Παίξανε μέρος από το “Escape To The Void”, κάποιες νότες από το “Symptom Of The Universe” και στην συνέχεια jamm-άραν το “Policia” σε πιο groovy εκτέλεση. Από κάτω στο κοινό επικρατούσε χορός, headbanging, τραγούδι και όλα αυτά ήρθαν σε κορύφωση όταν εκθειάζοντας ο Max τους Celtic Frost έπαιξε το “Procreation Of The Wicked” με όλη την μπάντα στην σκηνή. Στην συνέχεια απέτειναν φόρο τιμής στον «Νονό του thrash metal» όπως αποκάλεσε ο Max Cavalera, τον ανυπέρβλητο Lemmy Kilmister. Απόδωσαν το “Ace Of Spades” σε ταχύτητες πάνω από τις κανονικές και προκάλεσαν το πανδαιμόνιο. Την τελευταία λέξη δεν την είχαν πει βέβαια ακόμα και αφού ρώτησε αν αντέχουμε ένα τραγούδι τελευταίο, έπαιξε ξανά το “Roots Bloody Roots”, αλλά όπως το είχαν πρωτογράψει σε ένα demo με τέσσερα τραγούδια, σε μία διαφορετική εκδοχή του από το κανονικό, με πιο γρήγορο κλείσιμο. Βέβαια αυτό το γνωρίζαμε ήδη καθώς το είχε «μαρτυρήσει» ήδη στην προ ημερών συνέντευξη που είχε δώσει για το Rock Hard. Τα αδέρφια Cavalera αφού μας ευχαρίστησαν για την δυναμική παρουσία μας για άλλη μία φορά, μας καληνύχτισαν και υποσχέθηκαν να τα ξαναπούμε σύντομα.
Ήταν μία συναυλία που ο κόσμος έδωσε βροντερό παρόν και ανταμείφθηκε στο απόλυτο και αναμφισβήτητα ήταν μία από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς. Οι μουσικοί βγήκαν με διάθεση να αποδώσουν το “Roots” στο maximum και το Αθηναϊκό κοινό δεν άφησε την ευκαιρία αυτή να πάει χαμένη, κάνοντας το Gagarin…«ζούγκλα» από το χαμό που επικράτησε. Είναι από τις συναυλίες που σκέφτηκα και είπα ότι θα ήταν τέλεια τα αδέρφια να κάναν αντίστοιχες περιοδείες και για τα υπόλοιπα album, καθώς επιβεβαιώθηκα-όχι ότι αμφέβαλλα ποτέ- (κάποιοι μπορεί να μην συμφωνήσετε), ότι η ψυχή και το πνεύμα των SEPULTURA ήταν τα αδέρφια Cavalera. Και αφού δεν φαίνεται στο άμεσο μέλλον εφικτό το Reunion με τον Andreas Kisser, ας απολαύσουμε τα album αυτά συναυλιακά, έστω και έτσι. Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε άμεσα σε αντίστοιχου είδους concept-συναυλίες κι όχι μόνο φυσικά. Εις το επανιδείν λοιπόν.
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
