Τρίτη και τελευταία εμφάνιση των Βρετανών από το Leicester, MAYBESHEWILL. Αυτή τη φορά θα έπαιζαν σε μεγάλο club ως headliners, αφήνοντας πίσω τις θετικές εντυπώσεις από τις εμφανίσεις τους ως support στους CRIPPLED BLACK PHOENIX το 2009 στο Κύτταρο και στο Αn Club το 2012. Αυτή η περιοδεία θα είναι η τελευταία τους και συνολικά το post rock ιδίωμα χάνει έναν από τους καλύτερους εκφραστές του. Δυστυχώς το κίνημα αυτό παρακμάζει στις μέρες μας μετά τα mid/late 00s, όπου και έβγαλε τις σημαντικότερες κυκλοφορίες του.
Τη βραδιά άνοιξαν λίγο μετά τις 9 οι Αθηναίοι WE.OWN.THE SKY. Μόλις πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν το full length album τους, “Earths collide”, από το οποίο παρουσίασαν τα “Transmissions of static”, “Penny for your thoughts”, “Parasitic” και “Muzzle”. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι οι τρεις κιθάρες που δίνει έναν τρομερό όγκο στον ήχο τους που τείνει προς το metal. Από κοντά και το rhythm section του group που έδεσε το ηχητικό αποτέλεσμα και στο “Raindrops and oceans” από το, προ τριετίας, “The glass/nails” EP τους. Δείγμα άκρως θετικόν εν όψει και της παρουσίασης του δίσκου τους στο Αν club μέσα στον Απρίλιο. Το κοινό, όμως, που γέμισε το club ανυπομονούσε για να δει τους MAYBESHEWILL για τελευταία φορά…
Ξεκίνησαν περίπου στις 22:30 και για μιάμιση περίπου ώρα παρουσίασαν 14 κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους, δίνοντας περισσότερο βάρος στα δύο τελευταία τους album. Προσωπικά δεν περίμενα κάτι καλύτερο από το να παίξουν το μισό “I Was Here For a Moment, Then I Was Gone” album με τα “Take this to heart”, “Red Paper Lanterns”, “Accolades”, το απόλυτα πιανιστικό με τις metal κιθάρες “To the Skies from a Hillside” και το highlight της βραδιάς “Critical Distance”.
Ο ήχος ήταν πάρα πολύ καλός και βοηθούσε πολύ το γεγονός ότι ήταν μπροστά στον διαχωρισμό των οργάνων τα πλήκτρα του εκπληκτικού Matthew Daly και τα προηχογραφημένα μέρη σε κομμάτια που το απαιτούσαν όπως το καταιγιστικό “Not for want of trying”. Οι κιθάρες των John Helps και Robin Southby βγάζανε φωτιές και ο εκπληκτικός μπασίστας τους, Jamie Ward, οργίαζε μαζί με το drummer τους, James Collins! Όλοι τους χορεύανε όποτε οι ρυθμοί ανέβαιναν δημιουργώντας με τον καπνό μια φοβερή οπτική απεικόνιση της μουσικής τους. Τα περισσότερα κομμάτια τους έχουν εκτεταμένα πιανιστικά μέρη που οδηγούν τις συνθέσεις και τα υπόλοιπα όργανα δημιουργούν ένα ηχητικό μίγμα post rock και metal περασμάτων. Είναι από τις ελάχιστες μπάντες του ιδιώματος που έχει καταφέρει να εισάγει τόσο πετυχημένα το πιάνο στις συνθέσεις του και μάλιστα να πρωταγωνιστεί στα τελευταία τους album.
Από το προπέρσινο κύκνειο άσμα τους, “Fair youth”, επέλεξαν τα ταξιδιάρικα “In Amber” και “Sanctuary”, που έγιναν και videoclips, καθώς και τα “In the Blind”, “All Things Transient”. Από τα προηγούμενα albums τους παρουσίασαν τα “Co-Conspirators”, “In Another Life, When We Are Both Cats” με το χαρακτηριστικό metal ξέσπασμα στο τέλος, “Not for Want of Trying” και το encore τους “Seraphim & Cherubim” και “He Films the Clouds Pt. 2”, στο οποίο όλοι τραγούδησαν τα προηχογραφημένα χορωδιακά φωνητικά!
Φεύγοντας παρατήρησα τον κάθε λογής κόσμο που ήρθε για να τους δει, γεγονός που αποδεικνύει πόσο πετυχημένα ακροβάτησαν ανάμεσα στη rock και στο metal ηχητική. Όσοι δεν ήρθαν χάσανε την ευκαιρία να δουν μια από τις τελευταίες μεγάλες συναυλίες του post rock/metal. Για όσους ήταν εκεί εκείνο το βράδυ, σίγουρα θα τους μείνει αλησμόνητη η απόδοση τους και η σκηνική τους παρουσία με τον ατέρμονο χορό τους. Για να δούμε ποιο θα είναι το επόμενο σχήμα που θα δηλώσει αποχώρηση από την ενεργό δράση…
Κείμενο/Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
