REFLECTION – R.U.S.T.X – UNAUTHORIZED. Μία μπάντα – θρύλος για την εγχώρια σκηνή, Κύπριοι «συναγωνιστές» με μπόλικα παράσημα στο πέτο παρά το νεαρό της ηλικίας κι ενθουσιώδεις “νεοσσοί” που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Θα μπορούσες να πεις πως αυτό το live ήταν (και) οικογενειακή υπόθεση, καθώς και οι τρείς μπάντες οι οποίες συμμετείχαν, έχουν στις τάξεις τους αδέρφια. Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό η αλήθεια είναι και δεν σας κρύβω πως έχει και αυτό την ιδιαιτερότητά του. Αλλά ας τα πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.
Φτάνουμε στο Modu με τον φίλο και συνάδελφο Ντίνο Γανίτη την ώρα που ξεκινούν οι UNAUTHORIZED. Δεν τους ήξερα και είχα την περιέργεια να δω με τι καταπιάνονται. Από αυτά που άκουσα, κατάλαβα πως έχουμε να κάνουμε με μία μπάντα που κινείται στο χώρο του μοντέρνου heavy rock/metal, με δυναμικές, βαριές κιθάρες και κοφτούς σχετικά ρυθμούς. Τα φωνητικά εναλλάσσονται μεταξύ ανδρικών και γυναικείων, καθώς το σεξτέτο έχει δύο τραγουδιστές, τον Στέργιο και την Αγλαΐα που είναι και τα αδέρφια της υπόθεσης. Οι UNAUTHORIZED έπαιξαν οκτώ κομμάτια, μοιρασμένα σε δικά τους και διασκευές. Τα δικά τους θα περιέχονται στο επερχόμενό τους EP το οποίο και θα κυκλοφορήσει σύντομα ενώ οι διασκευές ήταν πάνω στα “Bible Black” των HEAVEN AND HELL, “Moth Into Flame” των METALLICA, “The Number Of The Beast” (δεν χρειάζεται αναφορά φυσικά) και “In This Moment” των ANDRENALIZE. Θα είμαι ειλικρινής, χωρίς κανένα ίχνος εμπάθειας (ποιος ο λόγος άλλωστε). Δεν μου άρεσε αυτό που είδα και άκουσα. Παραδέχομαι πως δεν είναι και το στυλ μου, αλλά όταν μια μπάντα είναι καλή, είναι καλή, τέλος. Σε κερδίζει, είτε παίζει rock, είτε αβυσσαλέο τετρακάναλο black. Προσωπικά θεωρώ πως πρέπει να γίνει σωστός καταμερισμός των ετερόκλητων επιρροών, να «δουλευτούν» πολύ πρωτίστως τα ανδρικά φωνητικά και ακολούθως να γίνουν πολλές πρόβες. Καλός ωστόσο ο κιθαρίστας τους Βασίλης, ειδικά στο solo του “The Number Of The Beast”. Παίδες παλέψτε το. Κάποια κομμάτια είναι δύσκολο να αποδοθούν όπως πρέπει. Work, work, work… Μακάρι την επόμενη φορά να με «αναγκάσουν» να γράψω πολύ καλά λόγια!
Μετά από μια σύντομη βόλτα στο φουαγιέ του Modu (δηλαδή να κοιτάξουμε το merchandise και να πιάσουμε ψιλή κουβέντα με φίλους), με τον Ντίνο να προσπαθεί επί ματαίω να με πείσει για την αξία του απαράδεκτου ήχου που ακούει και που ονομάζεται “Eurovision disco metal” (ή κάπως έτσι, αυτό το παιδί δεν θα μάθει ποτέ τελικά…), ξαναπαίρνουμε τις θέσεις μας για τους Κυπρίους R.U.S.T.X. Εδώ η υπόθεση “metal brothers” περνά σε άλλο επίπεδο. Οι R.U.S.T.X είναι η νέα μορφή των γνωστών μας R.U.S.T και αποτελούνται από τα 4 (!) αδέρφια της οικογένειας Ξάνθου (Γιώργος – μπάσο, Παναγιώτης – κιθάρα, Κατερίνα – πλήκτρα, Γιάννης – τύμπανα). Ένα ακόμη χαρακτηριστικό τους είναι πως τραγουδούν όλοι, ανάλογα με το πού κινείται το κάθε κομμάτι. Οι επιρροές τους δε, εξαιρετικές: «Επιμεταλλωμένοι» RAINBOW και 80’s classic heavy metal all the way, από τους LOUDNESS στους STORMWITCH και από κει στους RIOT και τους IRON MAIDEN. Συνθέσεις απλές, συναυλιακές, χωρίς βαθυστόχαστα νοήματα και πολύπλοκα μέρη, που δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας αλλά πετυχαίνουν το σκοπό τους ο οποίος είναι να μας κάνουν να περάσουμε καλά. Θα τους δώσω όμως εύσημα και για τρείς συγκεκριμένους λόγους:
Ο πρώτος είναι για τη σκηνική τους παρουσία, καθώς ήταν αρκούντως παθιασμένοι. Ο δεύτερος για την επιλογή τους να διασκευάσουν RIOT και μάλιστα τον underrated ΥΜΝΟ “Magic Maker”, που είναι και η πρώτη φορά που τον ακούω από κάποια μπάντα. Ο τρίτος για δύο τραγούδια, το “Evagoras” και το “Καλικάντζαροι”. Στο πρώτο γίνεται αναφορά στον γνωστό αγωνιστή και ήρωα της Κύπρου και της Ε.Ο.Κ.Α Ευαγόρα Παλλικαρίδη (εξαιρετική η εισαγωγή με το ποίημα του ιδίου) ενώ το δεύτερο καταπιάνεται με τη παράδοση των Καλικάντζαρων. Μπράβο τους που αναφέρονται σε αυτούς με το όνομά τους (πήξαμε στα goblins και στα orcs λες και γίναμε όλοι βορειοευρωπαίοι ξαφνικά) και μπράβο για τη θεατρικότητα του κομματιού, ειδικά στο σημείο που γδέρνοντας τις χορδές του μπάσου και της κιθάρας αναπαριστούσαν το πριόνισμα του Δέντρου της Γης. “Fourth and back, back and forth, our saw is sharp your time is up!”. Ο υπερκινητικός Παναγιώτης (που φορούσε παραδοσιακή κυπριακή βράκα με μπότες και τζιν γιλέκο με ραφτά – όλα τα λεφτά), βρέθηκε μέχρι και πάνω στο μπαρ να παίζει, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια του live έδινε τον παλμό και ήταν ο η κινητήριος δύναμη του συγκροτήματος, με τους υπόλοιπους να ακολουθούν κατά πόδας. Ναι, στα μάτια κάποιων, οι R.U.S.T.X μπορεί να φαίνονται σε κάποιες στιγμές οπισθοδρομικοί. Αυτό όμως που κάνουν το χαίρονται και δεν πουλάνε δήθεν «μεταλλοσύνη». Για μένα μετράει πολύ αυτό. Αφιέρωσαν και το “The Girls Got Rhythm” στη μνήμη του προσφάτως εκλιπόντος Malcolm Young και αποχώρησαν μέσα σε ειλικρινέστατο χειροκρότημα.
Με την εμφάνιση των Κυπρίων, είχαμε ήδη προθερμανθεί αρκετά και ήμασταν έτοιμοι για το κυρίως πιάτο της βραδιάς. Οι REFLECTION πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή περίπου 1 ώρα και 30 λεπτά μετά το αντίστοιχο “πάτημα” των R.U.S.TX και απέδειξαν πως βρίσκονται σε τρομερή κατάσταση. Ήμουν σίγουρος πως θα παρακολουθήσω μια πολύ αξιόλογη απόδοση από πλευράς μπάντας, αλλά οι προσδοκίες μου δικαιώθηκαν σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό. Οι heavy – power – doomsters (τι όρος!) ήταν ασταμάτητοι. Δεν τους σταμάτησε ούτε ο μέτριος ήχος που γρήγορα ευτυχώς βελτιώθηκε (ζήτημα που ταλαιπώρησε και τις προηγούμενες μπάντες), ούτε το ότι εμφανίστηκαν ως κουαρτέτο με προηχογραφημένα πλήκτρα, ούτε ένα μικρό πρόβλημα με τη κιθάρα του Στάθη Παυλάντη το οποίο και ξεπέρασαν μαεστρικά οι υπόλοιποι χωρίς να σταματήσουν να παίζουν. Ο Στάθης φαινόταν πιο ενεργητικός από ποτέ, έχοντας βγει νικητής από τη σπουδαιότερη μάχη που μπορεί να δώσει άνθρωπος, αυτή της ίδιας της ζωής, ο αδερφός του ο Γιώργος πραγματικός βράχος παρέα με τον εντυπωσιακό Γιάννη Λιτινάκη στο μπάσο (δεν χρειάζεται κάποιος να είναι διασταύρωση Myung – Di Giorgio για να είναι εντυπωσιακός) ενώ το τρομερό γρέντζο του Γιώργου Θωμαΐδη «έβαλε φωτιά» και πάλι στα μικρόφωνα ειδικά σε κομμάτια σαν το “The Iron Tower” και το “Takla Makan”, στο οποίο και αντικατέστησε επάξια τον τεράστιο Mats Leven (CANDLEMASS, THERION) ο οποίος το τραγουδά στη studio ηχογράφησή του.
Ο κόσμος ήταν ενθουσιώδης και αβαντάριζε με τον τρόπο του τη μπάντα, έδειξε πως έχει αγαπήσει το πρόσφατο “Bleed Babylon Bleed” καθώς ήξερε τους στίχους όλων των κομματιών, ενώ φυσικά η setlist κάλυπτε όλες τις περιόδους του γκρουπ, με αναφορές στο παρελθόν μέσα από κομμάτια σαν τo “Sorceress”, το “Wings Of Fate”, το “Forbidden Seed”, το “Who Will Dare To Bend The Bow” και το “Fire”. Όπως όμως ήταν αναμενόμενο το αποκορύφωμα φυσικά ήταν η τελική δυάδα “Ruler Of My Own Land” και “When Immortals Die”. Το πρώτο αποτελεί ένα από τα καλύτερα τραγούδια της ιστορίας των REFLECTION αλλά και της χρονιάς που σε λίγο καιρό μας αφήνει, μια επική neoclassical power metal σύνθεση που ο Malmsteen πολύ θα ήθελε να έχει στο παλμαρέ του. Για το δεύτερο, τι να πει κανείς… Ένας από τους μεγάλους παιάνες της ελληνικής σκηνής, με ιστορία που πηγαίνει πίσω στο 1993… Όπως συμβαίνει πάντα σε μια ζωντανή εμφάνιση της μπάντας τη στιγμή εκείνη, ανέβηκαν στη σκηνή και συμμετείχαν παλαιά της μέλη και φίλοι, με τον κόσμο να ακολουθεί δημιουργώντας τη κατάλληλη ατμόσφαιρα. Το ιδανικό finale για μια τέτοια συναυλία…
Ραντεβού φυσικά την επόμενη φορά! Πάντα τέτοια!
Κείμενο – μπύρες: Δημήτρης Τσέλλος
Μπύρες – εκλεκτή παρέα: Ντίνος Γανίτης
Φωτογραφίες: Θέμης Γιαννόπουλος (Of Steel & Light)
