Είναι πραγματικά σπουδαίο πράγμα να καταφέρνει κανείς να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, όνειρα που μοιάζουν μακρινά, όνειρα που απαιτούν μεγάλη προσπάθεια κι επιμονή για να πραγματοποιηθούν.
Ένα τέτοιο όνειρο είχαμε να την τύχη να δούμε να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας, όσοι βρεθήκαμε στο Passport Κεραμεικός, την Παρασκευή 3 Μαρτίου.
Το όνειρο του multi-intrumentalist, Σωτήρη Λαγωνίκα, ενός ανθρώπου με μακρόχρονη πορεία στο χώρο, που οραματίστηκε να παρουσιάσει την προσωπική του δουλειά “Progressively Dark”, μια δουλειά που συνέθεσε και ηχογράφησε μόνος, έχοντας στο πλευρό του καταξιωμένους μουσικούς, τη συνοδεία μιας πλήρους ορχήστρας εγχόρδων καθώς και χορωδίας.
Σ’ έναν πραγματικά προσεγμένο χώρο, ιδιαίτερα άνετο με τα καθίσματα να έχουν αφαιρεθεί, κατέφτασαν πάνω από 600 άτομα, αριθμός πέρα για πέρα ικανοποιητικός δεδομένης της απεργίας στα μέσα σταθερής τροχιάς, έστω κι αν αυτό έγινε με μια σχετική δυσκολία προφανώς (δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να βρεις να παρκάρεις στα στενά της περιοχής), γεγονός που οδήγησε στην καθυστέρηση της έναρξης της συναυλίας κατά μία ώρα περίπου.
Σχεδόν στις 10 λοιπόν, τα φώτα έσβησαν και η μαγεία ξεκίνησε! Οι μουσικοί της δεκαμελούς ορχήστρας εγχόρδων έπιασαν τα δοξάρια τους, ο μαέστρος Γιάννης Αντωνόπουλος, έδωσε το σήμα και ένα φαντασμαγορικό σόου, αποτελούμενο από έναν εκπληκτικό, ποικιλόμορφο φωτισμό, με ειδικά διαμορφωμένο video wall να συνοδεύει τη μουσική με διάφορες εικόνες, μας καθήλωσε για τα καλά.
Παρά την ηχητική πολυπλοκότητα και τις αυξημένες απαιτήσεις του όλο εγχειρήματος, ο ήχος ήταν κυριολεκτικά αψεγάδιαστος, όπως αψεγάδιαστοι ήταν και όλοι οι μουσικοί που βρέθηκαν επί σκηνής, δίνοντας πραγματικά τον καλύτερο τους εαυτό. Δαιδαλώδη, καθηλωτικά σόλο ακριβείας, απ’ τους Αλέξη Φλούρο και Γιάννη Νιγδέλη στις κιθάρες, μαγικά πλήκτρα που σε συνδυασμό με τα βιολιά και τα βιολοντσέλο, απέδιδαν τόνους ατμόσφαιρας, εκπληκτικό μπάσο, ογκοδέστατο, απ’ τον Χρήστο Κόλλια, φοβερά τύμπανα απ’ τον ιθύνοντα νου, Σωτήρη Λαγωνίκα και εντυπωσιακά φωνητικά απ’ τον νεαρό Μιχάλη Καρασούλη, ο οποίος έδειξε πως έχει το ταλέντο και την ικανότητα να φτάσει πολύ ψηλά, αφού ουσιαστικά ο μοναδικός τομέας που ενδεχομένως χρειάζεται βελτίωση, στον οποίο σίγουρα θα έπαιξε ρόλο και το σχετικό άγχος, είναι η σκηνική του παρουσία, μιας κι έδειχνε αρκετά μαγκωμένος.
Εδώ να μην παραλείψουμε επίσης να αναφέρουμε, και το πόσο πολλά προσέδιδε στο τελικό αποτέλεσμα και η παρουσία των τεσσάρων φωνών στη χορωδία, ειδικά στο δεύτερο μέρος, που δεν υπήρχε η ορχήστρα.
Το πρώτο μέρος, διάρκειας μίας περίπου ώρας, ήταν απολαυστικό είτε για όσους γνώριζαν τα κομμάτια του “Progressively Dark”, είτε όχι. Είναι αλήθεια πάντως, πως πραγματικά τα τραγούδια του άλμπουμ, έμοιαζαν να είναι άλλα, καινούρια, διαφορετικά. Ακόμα και ο τίτλος “Progressively Dark”, έμοιαζε να μην ταιριάζει, αφού όλα ήταν τόσο φωτεινά και λαμπερά… Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα πάντα ήταν φοβερά καλοδουλεμένα και σχεδιασμένα με κάθε λεπτομέρεια, εκτός κι αν είναι κακεντρεχής.
Στο δεύτερο μέρος, η ορχήστρα κατέβηκε, το όλο ύφος άλλαξε και το progressive έδωσε τη θέση του σε έναν hard and heavy ήχο, που έδωσε στους μουσικούς μια άλλη αίσθηση ελευθερίας να εκφραστούν επί σκηνής. Ήταν μάλιστα αυτό το μέρος που ο τραγουδιστής της μπάντας, όντας πλέον λιγότερο στημένος λόγω της αλλαγής, μπόρεσε να βελτιώσει αισθητά το στήσιμο του.
Τα κομμάτια που παίχτηκαν, προερχόμενα από τα άλμπουμ “SL Theory” και “Different Space, Different Time”, καθώς και τα δυο ακυκλοφόρητα τραγούδια που παίχτηκαν, ξεσήκωσαν ακόμα περισσότερο τον κόσμο και τη διάθεση μας, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις για μια βραδιά που πραγματικά πολύ σπάνια οι φίλοι του είδους έχουν την ευκαιρία να δουν στη χώρα μας.
Παρηγοριά για όσους έχασαν αυτό το φοβερό οπτικοακουστικό σόου, το live CD και DVD απ’ τη βραδιά που αναμένεται να κυκλοφορήσει στο άμεσο μέλλον.
Ως επίλογο, να διατυπώσουμε την ευχή να μπορούμε να βλέπουμε συχνότερα τόσο όμορφα πράγματα στη χώρα μας και να ελπίσουμε το σπουδαίο εγχείρημα του mastermind Σωτήρη Λαγωνίκα να έχει και συνέχεια εκτός των συνόρων της Ελλάδας!
Χαρά Νέτη
Photos: Chris Kissadjekian / www.livephotographs.com
