Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που έχουν αναρωτηθεί πως στο καλό γίνεται ένα άλμπουμ που ακούγεται στα αυτιά τους από κακό ως πολύ μέτριο (στην καλύτερη) να έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα δίσκων και να θεωρείται συχνά κλασικό στη δισκογραφία ενός συγκροτήματος. Είναι ενδεικτικό της δύναμης που είχε η μουσική βιομηχανία τη δεκαετία του ‘80 (κυρίως) ώστε κατάφερνε να μετατρέπει μέτρια άλμπουμ σε τεράστιες εμπορικές επιτυχίες. Αυτονόητα υπάρχουν και οι περιπτώσεις μεγάλων συγκροτημάτων όπου μπορούν και πουλάνε δίσκους σχεδόν από κεκτημένη ταχύτητα ανεξαρτήτως ποιότητας υλικού (π.χ. “St. Anger” ή “Dark passion play”). Ενδεικτικά θα αναφερθούμε σε τρία πολύ κλασικά άλμπουμ τα οποία μνημονεύονται για ξεχωριστούς λόγους σαν κλασικά του είδους αλλά…η αλήθεια απέχει πολύ από την πραγματικότητα!
VAN HALEN – “Diver down”: Το πέμπτο άλμπουμ των Αμερικανών κυκλοφόρησε το 1982 και μέχρι σήμερα έχει πουλήσει σχεδόν 5 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στην Αμερική! Πρόκειται για τον ορισμό της κεκτημένης ταχύτητας που αναφέραμε παραπάνω αφού ότι και να κυκλοφορούσαν οι VAN HALEN μέχρι την αποχώρηση (και) του Hagar γινόταν πλατίνα! Εδώ όμως πρόκειται για οφθαλμοφανή…απάτη! Τα αδέλφια Van Halen, o Roth & o Anthony ηχογραφούν 12 τραγούδια, τα πέντε εκ των οποίων είναι διασκευές (!) και τα τρία instrumental! Επιπλέον η συνολική διάρκεια του “Diver Down” με το ζόρι ξεπερνάει τη μισή ώρα ενώ και η ποιότητα του πρωτότυπου υλικού είναι στην καλύτερη αμφίβολη! Δεν είναι τυχαίο που ο δίσκος είναι περισσότερο γνωστός για την –ομολογουμένως καλή- διασκευή του “Pretty woman” (Roy Orbinson).
MOTLEY CRUE: “Girls, girls, girls”: Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτός ο δίσκος θεωρείται τόσο κλασικός. Ναι, είχε μέσα το ομώνυμο κομμάτι και το “Wild side”. Ναι, είχε ένα φανταστικό video clip. Ναι, ήταν οι Crue που μέσα από την υπερβολή και την απόλυτη πραγμάτωση του τρίπτυχου sex, drugs and rock n’ roll αποτύπωναν σε υπερθετικό βαθμό το Sunset Strip και τη σκηνή του L.A. Αλλά από τραγούδια…η χρυσή μετριότητα. Μέχρι και ο ίδιος ο Nikki Sixx έχει εκφράσει τουλάχιστον δύο φορές την απορία του αναφορικά με το πως αυτός ο δίσκος θεωρείται κλασικός. Μάλιστα, την τελευταία φορά ζήτησε από τους οπαδούς μέσω της προσωπικής του σελίδας στο facebook να αναφέρουν με σχόλιο τέσσερα κομμάτια από το δίσκο με δύο όρους: α) να μην είναι μέσα σε αυτά το ομώνυμο κομμάτι και το “Wild side” και β) να μην το…γκουγκλάρουν! Ενδεικτικό του ότι ακόμη και ο βασικός συνθέτης του δίσκου θεωρεί το υλικό κατώτερο των περιστάσεων.
QUIET RIOT: “Metal health”: Ο δίσκος που έχει μείνει στην ιστορία σαν το πρώτο heavy metal άλμπουμ που κατέκτησε την κορυφή του Billboard πίσω στο 1983. Έχει γίνει έξι φορές πλατίνα χάρη κυρίως στη διασκευή του “Cum on feel the noize” (SLADE) αλλά και στο συναυλιακό ομώνυμο κομμάτι. Από εκεί και πέρα όμως…το χάος! Δεν είναι ότι τα κομμάτια είναι τόσα ανυπόφορα αλλά σίγουρα είναι τόσο τυπικά για την εποχή που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τα έξι εκατομμύρια αγοραστές στην Αμερική ευχαριστήθηκαν το άλμπουμ στην ολότητά του ή σταματούσαν τη βελόνα του πικάπ (και την κασέτα) με το τέλος του δεύτερου κομματιού αφού τα δύο προαναφερθέντα τραγούδια είχαν τοποθετηθεί πανέξυπνα στην αρχή από τον παραγωγό Spencer Proffer.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κι άλλα (π.χ. “Crusader” ή και γιατί όχι το “Persistence of time”). Ίσως, θα πρέπει να γίνει και μόνιμη στήλη στο Rock Hard. Το σίγουρο είναι ότι ο καθένας έχει στο μυαλό του κάποια τέτοια άλμπουμ όπου ο θησαυρός ή μάλλον η πλατίνα αποδείχτηκε άνθρακας!
Σάκης Νίκας
