Επέστρεψαν οι Λονδρέζοι, horror/post punk/extreme rockers, THE OSIRIS CLUB, με τον δεύτερο δίσκο τους. Μόνο που αυτή την φορά δεν κουβαλούν μαζί τους όλα αυτά παράσημα, καταλήγοντας έτσι σε έναν πιο σαφή ήχο με λιγότερες ταμπέλες και περισσότερη ομοιογένεια. Όταν πριν από τέσσερα χρόνια κυκλοφορούσαν το “Blazing World”, δεν είχα ενθουσιαστεί ιδιαίτερα μιας και το ύφος της μουσικής προκρίνονταν των συνθέσεων και της τεχνικής. Παρόλα αυτά η Indie Recordings φαίνεται πως πίστεψε το εγχείρημά τους, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να βγάλουν έναν ακόμα δίσκο υπό την στέγη της.
Το “The Wine-Dark Sea” είναι σαφώς πιο ισορροπημένο σε σχέση με τον προκάτοχό του, οι συνθέσεις των οργάνων είναι πιο κοντά μεταξύ τους στο πεντάγραμμο, ενώ η όλη avant garde τεχνοτροπία φαίνεται πως πήγε (δικαίως) περίπατο. Έτσι λοιπόν, ακούμε αγνό progressive rock, όπως αυτός καθιερώθηκε από τους KING CRIMSON και συνεχίζεται μέχρι σήμερα από τους GHOST B.C. Βέβαια, οι THE OSIRIS CLUB μένουν στη rock πλευρά των επιρροών, μιας και ποτέ δε θα ακούσουμε τις κιθάρες να βγαίνουν πιο μπροστά και πιο δυνατά από τα υπόλοιπα όργανα. Τα φωνητικά, που στον προηγούμενο δίσκο έπαιζαν έναν δικό τους, αρκετά post punk ρόλο, πλέον έχουν εναρμονιστεί με το σύνολο του ήχου, μεγάλη απόδειξη ότι δεν χρειάζεται κόπο από τον Oakes αλλά τρόπο.
Φυσικά στον εν λόγω occult prog rock χώρο έχουν ξεπηδήσει δεκάδες ονόματα τα τελευταία χρόνια, ωστόσο οι The Osiris Club δεν περνούν εντελώς απαρατήρητοι κι αυτό γιατί τόσο ηχητικά όσο και συνθετικά, βρίσκονται εκεί που πρέπει. Με απλές, αλλά δαιδαλώδεις συνθέσεις, προσπαθούν από την πρώτη νότα του εκάστοτε κομματιού να μπουν με μιας στο ψητό. Το melotron, αλλά και η συνολική επιμέλεια του ήχου είναι από τα δυνατά σημεία της μπάντας, όπου έρχονται για να συμπληρώσουν μερικές αξιόλογες ιδέες. Το single για το “The Signal” είναι αδιαμφισβήτητα το hit του δίσκου, και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο tribute κομμάτι στη νέα εποχή των OPETH. Σε πολλές στιγμές μέσα στον δίσκο θα συναντήσει ο ακροατής αυτές τις evil occult πινελιές, ενώ κομμάτια όπως το “Ringing the Changes” θα φωτίσουν τον χώρο με την ίδια πρίμα αισιοδοξία που φέρνει ο Devin Townsend στους οπαδούς του.
Με τον δεύτερο αυτό δίσκο, οι THE OSIRIS CLUB κατάφεραν να ομογενοποιήσουν εν πολλοίς τον ήχο τους, να τον εμπλουτίσουν και να τον κάνουν πιο ελκυστικό στο κάθε περαστικό αυτί. Αυτό που ψάχνουν ακόμα είναι η ταυτότητα τους, καθώς όλο αυτό το occult prog rock έχει καταντήσει πολύ κοινότυπο στις μέρες μας. Σίγουρα οι οπαδοί του ήχου θα δελεαστούν, ωστόσο για τους υπόλοιπους δεν νομίζω ότι θα συγκινηθούν από το “The Wine-Dark Sea”.
6.5/10
Νίκος Ζέρης
