“Theories of awesomeness”
Πάντα περιμένω τα καλύτερα από τους FATES WARNING. Στην περίπτωση του “Theories of flight”, που βγαίνει την 1η Ιουλίου όμως, εκείνοι το παράκαναν… Ένας δίσκος που σε λίγο καιρό θα μνημονεύεται ανάμεσα στις μεγάλες στιγμές του παρελθόντος, με εκπληκτική ισορροπία ανάμεσα στα μακροσκελή έπη και τα πεντάλεπτα, πιο «εμπορικά» κομμάτια, ο οποίος έχει κολλήσει εδώ και πολλές εβδομάδες στο repeat. Ο κιθαρίστας του γκρουπ, Jim Matheos, με πολύ καλή διάθεση ήταν στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, για να μιλήσουμε για το νέο άλμπουμ, το μέλλον των FATES WARNING, αλλά και τους OSI και την απόφασή τους να περιοδεύουν τακτικότερα.
Μιλώντας με τον Ray Alder για το “Darkness in a different light”, μου έλεγε ότι τα αρχικά κομμάτια που είχες γράψει δεν του άρεσαν και τελικά κατέληξαν στο ARCH/MATHEOS άλμπουμ. Το είχες αυτό στο μυαλό σου πριν ξεκινήσεις να γράφεις κομμάτια για το “Theories of flight”; Τι έκανες διαφορετικό αυτή τη φορά;
Χμμμ… Μάλλον δεν θυμάται καλά ο Ray, σε ότι έχει να κάνει με το ARCH/MATHEOS άλμπουμ… Μάλλον η καθυστέρηση οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνος ασχολούνταν με διάφορα άλλα πράγματα. Δεν νομίζω ότι δεν ήθελε να τραγουδήσει εκείνα τα κομμάτια, απλά δεν είχε χρόνο. Άλλωστε, όταν γράφω τραγούδια, δεν ρωτάω τον Ray ή οποιονδήποτε άλλον αν του αρέσουν για να τα χρησιμοποιήσω στους δίσκους μας (σ.σ. αμάν κάτι καρφιά!!!).
Εν τέλει, έκανες κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά;
Τίποτα απολύτως. Έκανα αυτό που κάνω κάθε φορά. Γράφω τα τραγούδια που θέλω να ακούσω. Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Δεν με ενδιαφέρει αν αρέσει σε κάποιον άλλον, κάποιο riff που γράφω. Αν γράψω κάτι και μείνει στο μυαλό μου, μου αρέσει τόσο που θέλω να το ξαναπαίξω, τότε γνωρίζω ότι έχω κάτι καλό για εμένα κι αν είναι καλό για εμένα, γνωρίζω ότι θα ακούγεται καλό και στους οπαδούς μας. Την ίδια μέθοδο ακολουθώ σε όλη την καριέρα μου.
Ο δίσκος είναι πιο uptempo από τους προηγούμενους, με πολλά 90’s στοιχεία, ιδιαίτερα από το “Disconnected” Πως έφτασες σ’ αυτό το αποτέλεσμα και πως και κυκλοφόρησε σχετικά σύντομα σε σχέση με το “Darkness…” αυτή τη φορά;
Εσύ, γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν θέλουμε να κάνουμε τον ίδιο δίσκο δύο σερί φορές, ούτε καν να είναι στο ίδιο στυλ. Βαριέμαι εύκολα και θέλω να προκαλώ τον εαυτό μου να πηγαίνω σε διαφορετική κατεύθυνση. Ο λόγος που κυκλοφόρησε μετά από δύο χρόνια από το “Darkness…”, είναι επειδή ήμασταν ευχαριστημένοι από το υλικό εκείνου του δίσκου, την ανταπόκριση και φυσικά την περιοδεία. Θέλαμε να κρατήσουμε το momentum. Σε ότι αφορά το γράψιμο, όπως σου είπα, προσπαθώ να γράφω κάτι που να μου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και νομίζω ότι αυτό θα αρέσει και στον κόσμο.
Μήπως αυτό το μικρό διάστημα –για FATES WARNING- που μεσολαβεί, έχει να κάνει αποκλειστικά με το ότι αποφασίσατε να περιοδεύσετε περισσότερο;
Η απόφαση να είμαστε πιο ενεργοί σε ότι αφορά τις συναυλίες, είναι μία κοινή απόφαση. Μετά το “FWX”, είχαμε πει ότι θα κάναμε ένα διάλειμμα και θα ακολουθούσαμε διαφορετικούς δρόμους κάνοντας διάφορα projects που είχαμε στο μυαλό μας. Δεν είχαμε κατά νου ότι θα ήταν τόσο μεγάλο αυτό το διάλειμμα. Όταν μαζευτήκαμε για το “Darkness…”, είπαμε ότι θα πρέπει να κάνουμε έναν πολύ δυνατό δίσκο και να περιοδεύσουμε, τα πράγματα πήγαν καλά κι έπρεπε να κρατήσουμε το momentum. Όπως είπες κι εσύ, 2-3 χρόνια είναι ελάχιστος χρόνος για τους FATES WARNING. Γράφαμε όσο ήμασταν στο δρόμο και όταν τελείωσε η περιοδεία, είχα γράψει σχεδόν όλο το δίσκο.
Θα σκεφτόσουν να βάλεις πλήκτρα σε τραγούδια όπως το “Ghosts of home” για παράδειγμα, που μοιάζει με το “Disconnected”;
Έχουμε κάνει την κιθάρα να ακούγεται σαν πλήκτρα!!! Είναι πραγματικά εκπληκτικό τι μπορείς να κάνεις με την τεχνολογία αυτές τις μέρες. Έχω πάρει μία συνειδητή απόφαση να μην έχουν πλήκτρα τα τραγούδια μας και να κάνω ότι μπορώ με τις κιθάρες.
Το ομώνυμο τραγούδι που κλείνει το δίσκο, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ όλα τα υπόλοιπα. Μήπως το έβαλες για να «κλείσεις το μάτι» στους OSI;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι μοιάζει με OSI αλλά δεν είχα στο μυαλό μου να κάνω κάτι σχετικό. Ήθελα να είχα κάτι διαφορετικό για να κλείνει το άλμπουμ και αρχικά ήταν το τέλος του “Ghosts of home”, αλλά τα έκανα δύο τραγούδια. Όπως και με τα προηγούμενα, ήταν κάτι που έβρισκα ότι μουσικά ήταν ενδιαφέρον και ήθελα οπωσδήποτε να είναι στο δίσκο.
Ακούγοντας το δίσκο, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι είναι χωρισμένος σε δύο ενότητες. Σε πιο ευθεία κομμάτια όπως το “SOS”, το “Seven stars” ή το “White flags” και σε πιο περίπλοκα και μεγάλα σε διάρκεια, όπως το “The light and shade of things” και το “Ghosts of home”. Μήπως αυτό είχε να κάνει με το γεγονός ότι θέλετε να δώσετε περισσότερες συναυλίες και ψάχνατε να έχετε μικρότερα σε διάρκεια κομμάτια που να τα παίζετε πιο εύκολα live;
Δεν θα το έλεγα. Όταν γράφω ένα κομμάτι, το φαντάζομαι πως θα είναι να το παίζουμε live, αφού θα ήθελα να μπορούμε να παίζουμε όλα τα τραγούδια μας ζωντανά. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν βάζω πλήκτρα στα τραγούδια μας, αφού δεν μπορούμε να τα έχουμε στις συναυλίες μας. Δεν με απασχολεί καθόλου η διάρκεια. Μου αρέσουν και τα πιο μικρά κομμάτια και τα πιο μεγάλα σε διάρκεια και πιο προοδευτικά, αν και βρίσκω πιο μεγάλη την πρόκληση να δημιουργήσεις ένα πολύ καλό τετράλεπτο τραγούδι. Αυτό που ήθελα να επιτύχω, είναι να έχει ο δίσκος την καλύτερη δυνατή ροή και ποικιλία και ξόδεψα πάρα πολύ χρόνο για να βρω την ιδανική σειρά των κομματιών στο άλμπουμ. Ελπίζω ο κόσμος να ακούει δίσκους από την αρχή μέχρι το τέλος στις μέρες μας και να μην πήγε όλη αυτή η ενέργεια που ξόδεψα χαμένη (γέλια).
Σ’ αυτόν το δίσκο νιώθω ότι ο ρόλος του Bobby Jarzombek είναι πιο σημαντικός από παλιότερα και μου φαίνεται ότι πλέον είναι πραγματικά μόνιμο μέλος του γκρουπ. Εσύ τι πιστεύεις;
Ναι, πιθανώς. Η παρουσία του στη μπάντα την οδηγεί σε μία κατεύθυνση, όπως είχε συμβεί όταν είχε μπει στους FATES WARNING ο Mark Zonder, που είχε τραβήξει το γκρουπ στη δική του κατεύθυνση, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές αυτής του ’90. Οι αλλαγές στους ντράμερ, μπορούν να φέρουν αξιοσημείωτες αλλαγές, όπως και συνέβη στους FATES WARNING. Δεν θέλω να πω ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλο, αλλά ο ντράμερ παίζει ρόλο ζωτικής σημασίας στη μουσική μας.
Θα έλεγα ότι το παίξιμο του Bobby σ’ αυτόν το δίσκο, είναι τόσο σημαντικό όσο το παίξιμο του Mark στο “Perfect symmetry”.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Δεν θέλω να συγκρίνω τους δύο ντράμερ μεταξύ τους.
Δεν θέλω να σε βάλω σε τέτοια διαδικασία σε καμία περίπτωση. Όμως είναι άδικο για τον Bobby, να μην πούμε ότι το παίξιμό του κάνει διαφορετικό το δίσκο από τους προηγούμενους.
Ναι. Συμφωνώ έτσι όπως το θέτεις. Ξοδέψαμε πολύ χρόνο να στέλνει ο ένας στον άλλον κομμάτια και να προσθέτουμε ή να αφαιρούμε μέρη.
Αυτό που κάνει στο “From the rooftops”, πάντως, είναι εκπληκτικό…
Για το συγκεκριμένο τραγούδι, λειτουργήσαμε εντελώς διαφορετικά απ’ ότι στο παρελθόν, αφού ο Bobby έγραψε πρώτος τα μέρη του στα τύμπανα και μετά το έχτισα εγώ με τη μουσική μου.
Μπορείς να μας πεις ποια είναι τα «φαντάσματα του σπιτιού» (“Ghosts of home”) και γιατί αλλάξατε το δίσκο σε “Theories of flight”; Σίγουρα, απ’ ότι καταλαβαίνω, θα έχει να κάνει με τον πρόσφατο γάμο του Ray Alder και τη μετακόμισή του σε άλλη πολιτεία…
Έχεις δίκιο. Όλα τα τραγούδια του Ray, περιστρέφονται γύρω απ’ αυτό. Ήταν μία πολύ σημαντική αλλαγή στη ζωή του. Από τη δική μου πλευρά, έχει να κάνει με το ότι όταν ήμουν παιδί, λόγω της δουλειάς του πατέρα μου, μετακομίζαμε συνεχώς και ήμουν με μία βαλίτσα στο χέρι πηγαίνοντας από πολιτεία σε πολιτεία. Στην αρχή πίστευα ότι το “Ghosts of home”, περιγράφει ακριβώς αυτό το οποίο πραγματεύονται οι στίχοι. Όταν όμως έφτασε στα χέρια μας το artwork, θεώρησα ότι το “Theories of flight”, ταιριάζει απόλυτα ως τίτλος σε σχέση με το εξώφυλλο και τη θεματολογία του άλμπουμ. Βλέπει το θέμα κάτω από διαφορετική οπτική γωνία, μιλά για πτήσεις, διαφυγές, αλλαγές στη ζωή και νομίζω ότι είναι πολύ πιο cool τίτλος.
Τολμώ να πω ότι ο δίσκος αυτός είναι πιο «χαρούμενος» που έχετε γράψει ποτέ (σ.σ. πέφτει το πρώτο γέλιο από τον Jim) παρότι το κεντρικό θέμα το οποίο πραγματεύεστε δεν είναι και το πιο ευχάριστο (σ.σ. εδώ γελά πιο δυνατά). Μήπως είναι ιδέα μου επειδή είναι πιο uptempo από τους προηγούμενους;
Μπορεί να είναι και αυτό. Δεν νομίζω ότι είμαι πιο χαρούμενος ή πιο λυπημένος απ’ ότι ήμουν τα τελευταία 10-15 χρόνια. Σε ότι αφορά τους στίχους, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι είναι χαρούμενοι, αφού γράφω για πράγματα που βρίσκονται στην πιο σκοτεινή πλευρά μου κι ελπίζω η μουσική με την οποία τους ντύνω, να ταιριάζει. Οπότε δεν νομίζω ότι είναι «χαρούμενη» η μουσική του δίσκου. Ίσως επειδή είναι πιο uptempo, αν ακούγεται πιο «ζωηρή». Δεν είναι όμως χαρούμενη.
Η περιορισμένη έκδοση του δίσκου, θα περιέχει 3 διασκευές. Οι επιλογές σας όμως είναι εντελώς αντισυμβατικές. Πως αποφασίσατε να διασκευάσετε TOAD THE WET SPROCKET, Joaquin Rodrigo και URIAH HEEP;
Θέλαμε να κάνουμε ένα bonus CD με ακουστικές διασκευές, αλλά αποφεύγοντας τις προφανείς επιλογές. Να μην έχουμε RUSH ή BLACK SABBATH. Σε ότι αφορά τους TOAD THE WET SPROCKET, ήμασταν σε περιοδεία στις αρχές των 90’s για το “Parallels” και ακούγαμε συνέχεια το δίσκο τους, “Fear”, που είχε βγει το 1991. Δεν θα έλεγα ότι είχαν επιρροή στη μουσική μας, αλλά τους ακούγαμε συνέχεια και τους εκτιμώ σαν συγκρότημα. Πηγαίνοντας στους URIAH HEEP, δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να διασκευάσουμε κάποιο μεγάλο hit όπως το “Easy livin’” και το “Rain” είναι ίσως το αγαπημένο μου τραγούδι τους. Πρέπει να πω ότι λατρεύω τον τρόπο που το ερμηνεύει ο Ray Alder και πιστεύω ότι είναι από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του. Ο Rodrigo είναι ο αγαπημένος μου «κλασικός» συνθέτης. Είναι ένας εκπληκτικό συνθέτης για πιάνο και κιθάρα.
Ο Frank Aresti συμμετέχει στο δίσκο με κάποια σόλο. Πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του; Θα συνεχίσει να συμμετέχει στους FATES WARNING; Ο Mike Abdow, που συμμετέχει κι αυτός και παίζει μαζί σας στα live, θα γίνει ποτέ μόνιμο μέλος του γκρουπ;
Κοίτα, Σάκη. Ο Frank είναι μέλος της οικογένειας και μου αρέσει να ακούω τα σόλο του, κυρίως επειδή κάνει αυτό που εγώ ΔΕΝ κάνω. Παίζει πολύ ωραία και γρήγορα σόλο, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το στυλ μου. Είναι πολύ καλός φίλος και μπορεί να συμμετέχει όποτε και όπως θέλει, αλλά δυστυχώς είναι πολύ απασχολημένος στη ζωή του. Έχει καθημερινή, πραγματική δουλειά και οικογένεια και δεν μπορεί να δεσμευτεί για περισσότερα πράγματα από αυτά. Έχουμε όμως τόσο καλή σχέση που όποτε θέλει, μπορεί να έρθει να παίξει ένα σόλο, να παίξει σε όλο το δίσκο, να ανέβει στη σκηνή σε μία συναυλία ή να κάνει μία ολόκληρη περιοδεία μαζί μας. Σκέφτηκα λοιπόν, ότι θα ήταν δίκαιο να προσκαλούσα και τον Mike Abdow να παίξει σόλο στο δίσκο, αφού είναι μαζί μας τα τελευταία δύο χρόνια και παίζει στις συναυλίες μας. Νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον να ακούς τον έναν μετά τον άλλον. Σε ότι αφορά αν θα είναι μόνιμο μέλος του γκρουπ, δεν ξέρω αν έχει καμία σημασία αν θα είναι μόνιμος, αν θα παίζει μόνο στις συναυλίες ή οτιδήποτε άλλο. Είναι μέλος της οικογένειας των FATES WARNING κι αυτό είναι που μετράει.
Να σου πω την αλήθεια κι εγώ δεν βρίσκω κάποια ουσιαστική διαφορά…
Θα είχε διαφορά αν ήμασταν οι AEROSMITH και ήμασταν όλοι μέτοχοι στην εταιρία και είχαμε μερίσματα και ποσοστά επί των κερδών. Έτσι να το συζητούσαμε (γέλια).
Μακάρι να γίνετε και το πρόβλημά σας να είναι αν θα μοιράζετε τα κέρδη στα 4 ή στα 5.
(γέλια) Πλάκα θα είχε, δυστυχώς όμως αυτή η περίπτωση έχει αποκλειστεί από το ξεκίνημά μας.
Για ποιον λόγο αλλάξατε παραγωγό και αντί για τον επί πολλά έτη συνεργάτη σας, Phil Magnotti, επιλέξατε τον Jens Bogren;
Ήμασταν ευχαριστημένοι από τον Phil, απλά αυτή τη φορά ήθελα να επιλέξουμε κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό και σίγουρα κάτι πιο μοντέρνο. Όταν συνεργάζεσαι για χρόνια με κάποιον άνθρωπο, συνήθως επαναπαύεσαι, πέφτεις σε μία ρουτίνα και ακούγεσαι το ίδιο. Με βάση το υλικό που είχαμε, ένιωσα ότι χρειαζόμασταν μία πιο μοντέρνα προσέγγιση, κάτι που κάναμε τελικά.
Ποιον δίσκο του άκουσες και είπες «αυτός είναι ο άνθρωπος που θέλω να δουλέψουμε στο άλμπουμ μας»;
Τον είχα πολύ καιρό στο μυαλό μου. Είχαμε σκεφτεί να τον χρησιμοποιήσουμε στους OSI για το άλμπουμ “Blood”. Εκτιμώ πάρα πολύ τη δουλειά του και μου αρέσουν πάρα πολύ όλοι οι δίσκοι που έχει κάνει με τους OPETH, αλλά και οι δουλειές του με τους KATATONIA.
Πως ήταν η εμπειρία να παίζεις το “Awaken the guardian” ζωντανά;
Φανταστική!!! Ήταν πάρα πολύ σημαντικό για εμένα να παίξουμε το υλικό για οπαδούς που δεν είχαν την ευκαιρία να μας δουν 30 χρόνια πριν. Πέραν αυτού όμως, ήταν φανταστικό που είχα την ευκαιρία να παίξω και με τα υπόλοιπα μέλη που ήμασταν πάνω στη σκηνή. Ο συνδυασμός να παίζω αυτά τα τραγούδια, με αυτούς τους ανθρώπους για αυτούς τους ανθρώπους, ήταν μοναδικός. Οι στιγμές ήταν πολύ συναισθηματικές.
Πραγματικά, βλέποντας τη συναυλία στο YouTube, εντυπωσιάστηκα κι εγώ. Μήπως υπάρχει πιθανότητα για περισσότερες συναυλίες με αυτό το line-up ή ακόμα πιθανότητα για νέο ARCH MATHEOS άλμπουμ;
Για συναυλία, θα απαντούσα μάλλον όχι, αλλά ποτέ δεν μπορείς να είσαι βέβαιος. Αν με ρωτούσες δέκα χρόνια πριν, αν θα κάναμε αυτή τη συναυλία για το “Awaken the guardian”, δεν υπήρχε περίπτωση να σου απαντούσα θετικά. Σε ότι αφορά νέο δίσκο με τους ARCH MATHEOS, θα έλεγα ότι θέλω οπωσδήποτε να κάνω κάτι καινούργιο, όπως θέλω να κάνω και νέο άλμπουμ με τους OSI, αλλά δεν εξαρτάται αποκλειστικά από εμένα, αλλά από τους χρόνους μας και την έμπνευσή μας. Ξέρεις, θέλω να κάνω τόσα πολλά πράγματα, αλλά δεν γίνεται. Εγώ κάνω αυτό σαν επάγγελμά μου και πάλι βρίσκω μεγάλη δυσκολία στο να βρω έμπνευση. Φαντάσου να είσαι στη θέση του John Arch, που έχει πρωινή δουλειά, δουλεύει 8-10 ώρες κάθε μέρα και μετά, θα πρέπει να βρει έμπνευση να γράψει μουσική. Είναι πολύ δύσκολο αυτό.
Το ίδιο φαντάζομαι ότι ισχύει και για τους OSI, έτσι;
Φυσικά. Απολύτως.
Σήμερα έχει γενέθλια και ο Kevin Moore… (σ.σ. η συνέντευξη έγινε στις 26 Μαΐου)
Ωχ, σοβαρά; Καλά που μου το είπες, για να τον πάρω τηλέφωνο!!!
Αν δεν κάνω λάθος, σπουδάζει αυτήν την περίοδο, έτσι;
Είναι απασχολημένος αυτήν την περίοδο, δεν ξέρω όμως αν μπορώ να αποκαλύψω με τι ασχολείται, οπότε δεν θα το πω… Πάντως, απ’ όσο ξέρω, ετοιμάζει νέο δίσκο με τους CHROMA KEY.
Οι επανακυκλοφορίες που κάνει η Metal Blade, σταματάνε στο “A pleasant shade of gray”;
Θα φτάσουμε μέχρι και το “Disconnected”. Έχει πολύ ενδιαφέρον για εμένα και μάλιστα όσο πιο καινούργιο είναι το υλικό, τόσο πιο πολλά πράγματα έχω να βάλω στις επανακυκλοφορίες. Βιντεοκασέτες, , κασέτες, πολύ υλικό πραγματικά. Λογικά αυτό θα κυκλοφορήσει του χρόνου κάποια στιγμή.
Να σου πω την αλήθεια, μου άρεσαν όλες οι επανακυκλοφορίες σας και βρίσκω ότι άξιζαν τα λεφτά τους.
Χαίρομαι πολύ που το λες, γιατί ξόδεψα πάρα πολύ χρόνο να βρω το υλικό που χρησιμοποιήσαμε και να το αξιολογήσω. Κι εμένα μου άρεσαν, να σου πω την αλήθεια και είμαι πολύ ικανοποιημένος.
Οι FATES WARNING πάντα ασχολούνταν με επετειακά show και διάφορα τέτοια καλούδια. Του χρόνου, το γκρουπ συμπληρώνει 35 χρόνια παρουσίας. Σκέφτεστε να κάνετε κάτι special;
Ξέρεις κάτι; Ο τελευταίος 1-1,5 χρόνος με βρήκε πάρα πολύ απασχολημένο με τον καινούργιο δίσκο και το show για το “Awaken the guardian” που δεν έχω σκεφτεί κάτι. Μου αρέσουν όμως πολύ αυτές οι ιδέες και περνάω τόσο καλά, που κάτι θα σκεφτώ λογικά.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την κουβέντα. Περιμένω να τα πούμε από κοντά, πιθανότατα στην καινούργια σας περιοδεία.
Βεβαίως. Δεν υπάρχει περίπτωση να περιοδεύσουμε για το νέο δίσκο και να μην έρθουμε στην Ελλάδα.
Σάκης Φράγκος
www.fateswarning.com
Line-up:
Ray Alder – φωνητικά
Jim Matheos – κιθάρες
Bobby Jarzombek – ντραμς
Joey Vera – μπάσο
Δισκογραφία:
“Night on broken” (1984)
“The spectre within” (1985)
“Awaken the guardian” (1986)
“No exit” (1988)
“Perfect symmetry” (1989)
“Parallels” (1991)
“Inside out” (1994)
“A pleasant shade of gray” (1997)
“Disconnected” (2000)
“FWX” (2004)
“Darkness in a different light” (2013)
“Theories of flight” (2016)
