“Concussion protocol”
Έχουμε άπειρους νέους καλλιτέχνες που προσπαθούν να εδαιωθούν στο χώρο. Συχνά αυτό μας αποπροσανατολίζει το ενδιαφέρον για κάποιους παλαιότερους. Βέβαια, στην περίπτωση των VICIOUS RUMORS αυτό οφείλεται και στο ότι είχαν κάποιες μέτριες κυκλοφορίες τα τελευταία 20 χρόνια, που αποθάρρυναν το κοινό τους, ιδιαίτερα στην μετά-CarlAlbert-εποχή. Πάντως ο Geoff Thorpe, κυκλοφορεί υπό το όνομα της ιστορικότερης power metal μπάντας από το San Francisco, έναν εξαιρετικό δίσκο που μας αναγκάζει να ξανασχοληθούμε μαζί τους για τον καλύτερο λόγο. Την μουσική τους. Το “Concussion protocol” ανοίγει τις φθινοπωρινές κυκλοφορίες δυναμικά και η μπάντα, μοιάζει αναζωογονημένη. Όταν μια μπάντα με 37 χρόνια ιστορίας και 12 άλμπουμ μπορεί να ακούγεται τόσο παθιασμένη, τότε αξίζει τον σεβασμό μας.
Το άλμπουμ είναι σίγουρα δυνατό και μια ευχάριστη επιστροφή για μένα.
Ευχαριστώ, το εκτιμώ πολύ, διότι δουλέψαμε πολύ και η ανταπόκριση είναι απίστευτη.
Χαίρομαι, γιατί δεν με είχαν ενθουσιάσει οι τελευταίες κυκλοφορίες, όντας λάτρης της πρώτης σας δεκαετίας, και το “Concussion protocol” αγγίζει πάλι το κορυφαίο σας επίπεδο. Ενώ είναι αρκετά παραδοσιακό και κοντά στις ρίζες σας, ο ήχος είναι σύγχρονος και αρκετά σκληρός. Έτσι το σχεδιάζατε;
Απολύτως. Για 10 χρόνια δουλεύω με τον παραγωγό μας και ο σκοπός μας ήταν να κάνουμε τον πιο εντυπωσιακό ηχητικά δίσκο. Θέλαμε να έχουμε την ταυτότητα της μπάντας, δύναμη, μελωδίες και την ίδια στιγμή να προσθέσουμε κάτι νέο, όπως σε κάθε άλμπουμ. Γράφοντας, η μουσική κατέληγε τόσο δυναμική. Αυτό με ώθησε να γράψω και την θεματολογία, για την καταστροφή της γης από έναν τεράστιο μετεωρίτη. Όταν αυτό συμβαίνει, όλοι καταλαβαίνουν πως κανείς δεν μπορεί να τους σώσει, ανεξαρτήτως θρησκείας και πολιτικών πεποιθήσεων. Κάνουμε επίθεση στη θρησκεία, στην ανθρωπότητα και στο τέλος καταστρέφουμε όλο τον πλανήτη (σ.σ. το λέει με στόμφο και μετά γελάει).
Αρκετά επιθετικό και σκοτεινό.
Ήθελα να δημιουργήσουμε έναν heavy metal εφιάλτη. Όταν γράψαμε το “Digital dictator” ήμασταν στην αρχή της ψηφιακής εποχής. Σήμερα είναι η εποχή των καταστροφών. Είτε οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, είτε τσουνάμι, είτε σεισμοί, τρομοκρατία, ή ότι άλλο θες, ο κόσμος μας είναι πολύ πιο σκληρός. Οπότε αν ζούμε στην εποχή των καταστροφών, εγώ θέλω να σκεφτώ την μεγαλύτερη δυνατή καταστροφή που μπορεί να μας έρθει. Αυτή είναι η απόλυτη καταστροφή του πλανήτη ταυτόχρονα, με την εξαφάνιση της γης. Εκεί όπου όλοι θα καταλάβουν πως κανείς δεν μπορεί να τους σώσει και σίγουρα όχι η θρησκεία τους. Ίσως ο κόσμος καταλάβει ότι η θρησκεία σκοτώνει περισσότερους από τον ίδιο τον θάνατο. Έτσι όπως μου το έθεσε ο Nick Holleman (σ.σ. – τραγουδιστής της μπάντας), είχε απόλυτο δίκιο, αλλά είναι και μαθηματικά πιθανό πως αργά ή γρήγορα κάτι θα χτυπήσει τον πλανήτη μας και θα τον καταστρέψει.
Στο βιβλιαράκι, υπάρχει μια ιστοριούλα για το κάθε τραγούδι. Θέλαμε να γράψουμε έναν εφιάλτη, που να ταιριάζει με τον σκληρό ύφος του άλμπουμ. Άλλωστε στα 37 χρόνια μας, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους VICIOUS RUMORS ότι έριξαν ταχύτητα.
Σίγουρα όχι. Άλλωστε ακόμα και όταν το “Soldiers of the night” βγήκε πριν 30 χρόνια, το “Something burning” πριν 20 και το “Warball” πριν 10, ήταν όλα επιθετικά για την εποχή τους. Αυτά τα στοιχεία ήταν ανέκαθεν στο DNA των VICIOUS RUMORS. Πόσο σύγχρονο μπορεί να είναι όμως σήμερα κάτι τέτοιο;
Πιστεύω πως το heavy metal κοινό είναι αρκετά παθιασμένο για την μουσική του. Σήμερα έχουμε μια πιο διεθνή μπάντα και σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο με την βοήθεια της τεχνολογίας να στέλνουμε ιδέες ο ένας στον άλλο. Ιδιαίτερα αφού πλέον μόνο 3 από εμάς είναι στην Καλιφόρνια και οι άλλοι δύο στην Ευρώπη. Αντ’ αυτού, κλείσαμε ένα στούντιο για 4 εβδομάδες πέρυσι στην Ολλανδία, συναντηθήκαμε και γράψαμε το άλμπουμ. Πήγα με 14 κομμάτια, τα δουλέψαμε μαζί και μετά ο Nickκαι o Tilen (σ.σ. – Hudrap, μπασίστας) ήρθαν στην Καλιφόρνια για να το ολοκληρώσουμε και να το ηχογραφήσουμε.
Νομίζω ο κόσμος θα νιώσει την ενέργεια και την παραδοσιακή νοοτροπία αλλά συνάμα μοντέρνη, που είχαμε κι εμείς. Μαζί με την σύγχρονη παραγωγή και είμαστε πολύ περήφανοι για το αποτέλεσμα. Πιστεύω ο κόσμος θα ακούσει την ενέργεια και την ένταση που βγαίνει από μια νέα μπάντα αλλά παράλληλα την ιστορία και την ωριμότητα βετεράνων. Με χαροποιεί που ανέφερες αυτά τα άλμπουμ, γιατί πιστεύω πως πάντα είχαμε δύναμη αλλά ποτέ δεν στηριχτήκαμε στο παρελθόν μας, όσο επιτυχημένο κι αν ήταν. Κάναμε 5 άλμπουμ τα τελευταία 6 χρόνια με περιοδείες για να τα υποστηρίξουμε. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.
Χαίρομαι που σε ακούω τόσο ενθουσιασμένο για το άλμπουμ. Είναι η μπάντα σου άλλωστε και ποτέ δεν σταματήσατε, κάτι που δεν το γνωρίζουν όλοι.
Ακριβώς. Ποτέ δεν σταματήσαμε και ίσως είμαστε κάπως αδικημένοι, αφού άλλοι μετά από κάποια χρόνια απουσίας, επανέρχονται και υπάρχει επιπλέον ενδιαφέρον για την μουσική τους και τις συναυλίες τους, αλλά εμείς δεν είχαμε ποτέ σκοπό να κάνουμε κάτι τέτοιο (γέλια). Είναι τιμή και πλεονέκτημα να βρίσκομαι εδώ και να προωθώ την νέα μας δουλειά, γιατί η μπάντα είναι σε καλή κατάσταση και πιστεύουμε πολύ στην μουσική μας. Εξακολουθώ να ηγούμαι της προσπάθειας, αλλά πάντα είμαι ομαδικός παίκτης.
Κράτησες ενεργό το όνομα των VICIOUS RUMORS και το περισσότερο που προέβαλλες το όνομά σου, ήταν όταν ανέλαβες πλήρως τα φωνητικά.
Και στο νέο άλμπουμ, έχουμε βρει μια καλή ισορροπία με το Nick, οπότε τα φωνητικά μου ακούγονται αρκετά σε κάποια τραγούδια. Από το 2014 ασχολούμαι με το άλμπουμ, που τελικά ολοκληρώθηκε το Φεβρουάριο του 2016. Ποτέ δεν ασχολήθηκα τόσο έντονα με ένα άλμπουμ. Ενάμιση χρόνο πολύ έντονα. Τελικά όμως, φαίνεται πως έτσι πρέπει να συνεχίσω.
Είναι δίκαιο να πω, ότι νιώθεις ακόμα πιο περήφανος για το αποτέλεσμα και για την ανταπόκριση, ακριβώς επειδή υπήρχε μια κοιλιά στο ενδιαφέρον για τους VICIOUS RUMORS;
Απολύτως. Δουλεύω σκληρά για κάθε δίσκο, αλλά μετά από 37 χρόνια, όταν σπρώχνεις τον εαυτό σου στα όρια και μετά αναμένεις την ανταπόκριση, είναι πραγματικά απίθανο που δέχομαι τόσο θετικά σχόλια. Τώρα ανυπομονώ, ώστε να το ακούσει και το κοινό μας το “Concussion protocol”.
Ο Nick έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στο άλμπουμ και στα αυτιά μου ακούγεται ως η ιδανική μίξη του Carl Albert και τους James Rivera. Συμφωνείς;
Σίγουρα είναι ότι πιο κοντινό είχαμε στον Carl, με εύρος 5 οκτάβων κι είμαστε τυχεροί να τον έχουμε. Παρότι είναι νεότεροι, και οι δυο μουσικοί είναι υπεύθυνοι, ενθουσιώδεις και μας δίνουν νέα ώθηση. Πιστεύω θα αρέσει πολύ στον κόσμο μας η φωνή του Nick.
Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια, είναι το “Circle of secrets”, που με ταξίδεψε πίσω στην περίοδο του “Word of mouth” .
Ευχαριστώ πολύ. Στιχουργικά μιλάει για πειραματικές εγχειρήσεις. Είναι μελωδικό και καταλαβαίνω γιατί σου θυμίζει “Word of mouth”, αλλά θεματολογικά είναι πιο σκοτεινό. Μιλά για το πώς η ανθρωπότητα προσπαθεί να αντιμετωπίσει το τέλος του κόσμου που αργά η γρήγορα θα έρθει. Άλλα υλικά αγαθά χάνουν την αξία τους και μέσα από τις εγχειρήσεις, επιχειρούν να δημιουργήσουν έναν νέο θνητό θεό. Μιλάμε για αρκετά σκοτεινά θέματα. Όλο το άλμπουμ είναι ένας εφιάλτης δίχως καλό τέλος.
Υπάρχουν πολλά δυνατά κομμάτια. Το ομώνυμο, το “Victims of a digital world”, αλλά και το φοβερό “1000 years” είναι από τα καλύτερα. Πες μας λίγο για τη θεματολογία τους, αλλά και ποια είναι τα αγαπημένα σου.
Το ομώνυμο, αρχίζει με το τρελό εισαγωγικό μέρος, ως την σειρήνα που προειδοποιεί για τον ερχομό του αστεροειδή. Το κομμάτι, αναφέρεται σε αυτό και πως είναι αναπόφευκτη καταστροφή του κόσμου. Το “Concussion protocol” είναι σίγουρα από τα αγαπημένα μου, με το σχεδόν γύφτικο κιθαριστικό ριφ και τον Larryνα σκοτώνει με την δίκαση. Ο Nickκι εγώ εναλλασσόμαστε στα φωνητικά και μου αρέσει πολύ. Το “1000 years” στιχουργικά μιλά για τρόπους που μπορεί η ανθρωπότητα να αντιμετωπίσει τον αστεροειδή. Μια από τις ιδέες είναι να αναστήσουν όλους τους νεκρούς πολεμιστές και να επιτεθούν στον μετεωρίτη πριν συγκρουστεί με την γη.
Επίσης φοβερό είναι το “Every blessing is a curse”, που ακούγεται κλασικό.
Χαίρομαι που σου άρεσε, είναι από τα αγαπημένα μου με το μεσαίο μέρος όπου είναι σαν να τζαμάρουμε. Αυτό μιλά για αυτούς που πιστεύουν ότι μέσα από κάποια θρησκεία, θα βρουν την σωτηρία πριν το τέλος του κόσμου και καταλαβαίνουν πως τίποτα δεν μπορεί να τους σώσει. Κάθε ευλογία είναι και κατάρα.
Μίλησες και για την συνεισφορά των υπολοίπων στα κομμάτια. Πες μας πώς συνέβαλλαν.
Όλοι έφεραν ιδέες. Για παράδειγμα ο τίτλος και η ιδέα του “Every blessing is a curse” ήρθε από τον Tilen, σε κάποια φάση της περιοδείας μας στην Λατινική Αμερική. Κάπως έτσι και για το “Victims of a digital world”, o Nick σίγουρα πρόσθεσε αρκετά στις φωνητικές μελωδίες, στίχους αλλά και αυτό που σου άρεσε πολύ το “Circle of secrets”. Μπορεί ο Larry κι εγώ να ξεκινάμε πάνω στις ιδέες μας, αφού συνεργαζόμαστε τόσα χρόνια μαζί, αλλά σίγουρα χτίζουμε όλοι μαζί. Πάνω από όλα για μένα είναι η ενότητα της μπάντας.
Ένας από τους λόγους που σε ρωτώ, είναι επειδή μου άρεσε τόσο πολύ το νέο άλμπουμ. Για να είμαι ειλικρινής δεν έμεινα πολύ ευχαριστημένος από τα τελευταία άλμπουμ και λες και κρατούσες όλα τα καλά για το “Concussion protocol” (γέλια). Από που ήρθε όλη αυτή η έμπνευση;
(γέλια) Ευχαριστώ, αλλά να ξέρεις πως πάντα δίνω όσο μπορώ. Αν και μου αρέσει ακόμα το “Electric punishment”, νιώθω πως ήμουν σε τέτοιο ρυθμό, που μάλλον βιαστήκαμε λίγο με την κυκλοφορία του. Γι’ αυτό και έδωσα στο νέο άλμπουμ όλο τον απαραίτητο χρόνο. Με έκανε να συνειδητοποιήσω, πως χρειάζεται να είναι τόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο. Χρειάστηκε να θυσιάσω αρκετή από την προσωπική μου ζωή, αλλά αυτό χρειάζεται. Είμαι περήφανος και για το “Razorback killers”, όπου πιστεύω ότι έχουμε μερικά φοβερά κομμάτια. Κάθε άλμπουμ είναι μια σχεδόν στιγμιαία απεικόνιση της μπάντας. Το να βγάζουμε μετά από 30 χρόνια, έναν από τους καλύτερούς μας είναι μεγάλη τιμή για μένα και χαίρομαι που το αναγνωρίζει ο κόσμος. Απλά ανυπομονώ να το ακούσει το ευρύ κοινό. Ξέρεις, πως οι VICIOUS RUMORS δεν βασίστηκαν ποτέ στο παρελθόν τους. Ακόμα κι όταν χάσαμε τον Carl Albert, ένα θεϊκό τραγουδιστή, που θα μας λείπει πάντα, αλλά βρήκαμε τον τρόπο να συνεχίσουμε, δίχως να κολλήσουμε στην πρώτη μας εποχή.
Έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι περήφανος γι’ αυτό και πρέπει να το διαφημίζεις. Γυρίζοντας πίσω λίγο. Θυμάμαι το 1996, μετά τον θάνατο του Carl, το “Something burning” ήταν αρκετά πιο σκληρό. Ήθελα να σε ρωτήσω αν αυτό οφείλεται στο ότι έπρεπε να ταιριάζει περισσότερο στην δική σου φωνή.
Απολύτως. Αυτό που ο κόσμος δεν ξέρει, είναι πως δοκιμάσαμε πολλούς τραγουδιστές, αλλά χάσαμε περισσότερο από απλά τον τραγουδιστή μας. Ήταν σαν να χάσαμε ένα μέλος του σώματός μας και μας πήρε 1-2 χρόνια για να ανταπεξέλθουμε ψυχολογικά. Όποιος κι αν ερχόταν, απλά δεν ήμασταν συναισθηματικά έτοιμοι για να έχουμε αντικαταστάτη. Αφού θα τραγουδούσα εγώ, έπρεπε να προσαρμόσω τα κομμάτια στην φωνή μου, αλλά παράλληλα και στο ότι θα έπαιζα κιθάρα. Ο κόσμος δεν ξέρει πως ακόμα κι όταν γράφαμε τραγούδια με τον Carl, σκοπεύαμε να ακολουθήσουμε μια πιο σκοτεινή και σκληρή κατεύθυνση.
Χαίρομαι που διατηρείς το πάθος σου Geoff, αλλά θα ήθελα να μάθω πώς είναι για σένα να έχεις μουσικούς που έρχονται και φεύγουν από την μπάντα, που νομίζεις πως επιλέγεις ανθρώπους που μοιράζονται το όνειρό σου, αλλά τελικά δεν είναι έτσι.
Ο τρόπος που το βλέπω είναι απλός. Όλες οι μεγάλες μπάντες, δεν έχουν διατηρήσει όλα τους τα αρχικά μέλη. Σχεδόν καμία. Έτσι κι εμείς. Δυστυχώς κάποιοι επιλέγουν να το υπεραναλύουν αυτό. Η πραγματικότητα είναι πως είναι αναπόφευκτες οι αλλαγές. Προσπάθησε να κρατήσεις δύο ανθρώπους μαζί για 35 χρόνια και θα δεις πως δεν είναι εύκολο. Πόσο μάλλον αν είναι 5 ή 6 άτομα. Ακόμα κι όταν το δεις επαγγελματικά, ο περισσότερος κόσμος δεν παραμένει στην ίδια θέση για 35 χρόνια.
Μιλώντας με τον Jeff Waters, ο οποίος έχει δει επίσης πολλούς να αλλάζουν στην σύνθεση των ANNIHILATOR, μου έλεγε πως αρκεί ο ίδιος να μένει προσηλωμένος στο πού πρέπει να οδεύει και πώς πρέπει να ακούγεται η μπάντα και όχι απαραίτητα να ακούει τον καθένα. Συμφωνείς με αυτό;
Απολύτως φίλε μου. Είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στο συγκρότημα. Αν κάποιος άλλος αρχίσει να νομίζει πως δεν του ταιριάζει, του εύχομαι τα καλύτερα, αλλά πρέπει να προχωρήσω έτσι όπως πιστεύω. Πλέον δεν με ενοχλεί. Αν υπάρχει μια αλλαγή που με επηρέασε και με κατέβαλλε, ήταν ο χαμός του Carl και σχεδόν μας κατέστρεψε ως μπάντα. Αλλά αφού επιζήσαμε αυτό, τότε δεν θα μας σταματήσει τίποτα.
Από την άλλη έχεις τον Larry που είναι μαζί σου σχεδόν σε όλη την πορεία.
Ναι, οι δυο μας είμαστε η κόλλα που κρατά ζωντανούς τους VICIOUS RUMORS. Έφυγε για να αφοσιωθεί στο γάμο του, αλλά τελικά του στοίχισε. Βέβαια με μεγάλη μου ευχαρίστηση τον υποδέχτηκα πίσω στην μπάντα.
Έχοντας μια σπουδαία κυκλοφορία, όταν παίζεις συναυλίες, πώς σου φαίνεται όταν ακούς πολλούς να έχουν κολλήσει στην πρώτη περίοδο του συγκροτήματος;
Είμαι πάντα ευγνώμων για την αγάπη του κόσμου. Έχοντας τέτοια ιστορία, θες να δώσεις στον κόσμο αυτό που ζητούν, αλλά προσπαθώ να βρω τρόπο να ικανοποιήσω και τον εαυτό μου. Όταν ξεκινούσαμε πριν 37 χρόνια, δίπλα στους EXODUS, TESTAMENT, DEATH ANGEL, OVERDRIVE, METALLICA, δεν γνωρίζαμε το πόσο μεγάλο κομμάτι της μουσικής ιστορίας θα ήμασταν. Το να διατηρούμαστε μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμων.
Δεν μιλήσαμε καθόλου για τις συμμετοχές των Brad Gillis και Steve Smyth.
Οι VICIOUS RUMORS ανέκαθεν στηρίζονταν στις κιθάρες κι από το “Warball” και μετά έγινε σχεδόν παράδοση να έχουμε κάποιους κιθαρίστες να συμμετέχουν. Μάλιστα ο Brad, παίζει σε κάθε άλμπουμ από τότε, έστω και για ένα σόλο, όπως εδώ στο “Last of our kind”. Είμαστε φίλοι και είμαι οπαδός του, ενώ έχουμε συνεργαστεί και σε κάποια σποτάκια που έχει κάνει για το ESPN. Όπως και με την μπάντα, οι κιθαρίστες ηχογράφησαν στο δικό μας στούντιο. Το ίδιο κι ο Steve, που έτυχε να τον πετύχω σε μια συναυλία των QUEENSRYCHE. Έτυχε να γράφουμε τα σόλο εκείνη την περίοδο, οπότε τον κάλεσα και με χαρά δέχτηκε να παίξει 20 χρόνια μετά το “Something burning”. Του άρεσε η ιδέα και έγραψε ένα φοβερό σόλο στο “Chemical slaves”.
Φαντάζομαι πως θα υποστηρίξετε συναυλιακά το άλμπουμ εκτενώς, έτσι;
Οπωσδήποτε. Έχουμε πολλά σχέδια και θα γεμίσουμε το τελευταίο τρίμηνο του 2016 και το μεγαλύτερο μέρος του 2017 με συναυλίες. Ξέρεις, όσο μεγαλώνεις, οι ευκαιρίες μειώνονται και πραγματικά εκτιμώ περισσότερο την κάθε ευκαιρία που μου δίνεται. Οπότε ο σκοπός μου είναι να είμαι υγιής, δυνατός και να παίζω όσο καλύτερα γίνεται για όσο περισσότερο μπορώ.
Πριν 30 χρόνια, χρειαζόσουν ένα δυνατό άλμπουμ για να περιοδεύσεις και να πουλήσεις εισιτήρια. Αργότερα, πολλοί καλλιτέχνες έβλεπαν την κυκλοφορία ενός άλμπουμ σχεδόν ως αναγκαίο κακό, ως μια αιτία για να περιοδεύσουν, αφού πλέον εκεί είναι τα λεφτά, αφού οι πωλήσεις έπεσαν υπερβολικά. Πλέον όμως, βλέπω πως υπάρχει ξανά μια τάση για ποιοτικότερες δουλειές
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Την δεκαετία του ‘90 πολλές μπάντες δεν έδωσαν την απαραίτητη προσοχή στην μουσική που έγραφαν κι αυτό σχεδόν σκότωσε το heavy metal. Σίγουρα αυτό έχει αντιστραφεί τα τελευταία χρόνια. Για εμάς, πάντα θέλουμε να κάνουμε τα πάντα στον απόλυτο βαθμό που μπορούμε, διότι είμαστε παθιασμένοι με την μουσική μας.
Νομίζω καλύψαμε σχεδόν όλη την πορεία των VICIOUS RUMORS, Geoff και σε ευχαριστώ που επέκτεινες τον χρόνο που είχαμε.
Γιώργο, εγώ σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου, τις ερωτήσεις σου και χαίρομαι που σου άρεσε το “Concussion protocol”. Στους Έλληνες φίλους μας, εύχομαι να τους δούμε ξανά σύντομα. “No apologies and no excuses”.
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
http://www.viciousrumors.com/
Δισκογραφία:
“Soldiers of the night” 1985
“Digital dictator” 1988
“Vicious Rumors” 1990
“Welcome to the ball” 1991
“Word of mouth” 1994
“Something burning” 1996
“Cyberchrist” 1998
“Sadistic symphony” 2001
“Warball” 2006
“Razorback killers” 2011
“Electric punishment” 2013
“Concussion protocol” 2016
Σύνθεση
Geoff Thorpe – κιθάρα, φωνή
Nick Holleman – φωνή
Larry Howe – τύμπανα
Thaen Rasmussen – κιθάρα
Tilen Hudrap – μπάσο
