“Inside the Golgotha of Blackie Lawless and W.A.S.P.”
Μας έλειψαν οι W.A.S.P.! 6 χρόνια χωρίς νέο δίσκο είναι μεγάλο χρονικό διάστημα για όλους τους οπαδούς των Αμερικανών και ο Blackie το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Μας εξηγεί, λοιπόν, τους λόγους πίσω από αυτή την καθυστέρηση για τη δημιουργία και ολοκλήρωση του “Golgotha”. Μας αναλύει τα βασικά σημεία του νέου δίσκου και όπως αναμενόταν δεν παραλείπει να μας δώσει και την κοινωνικοπολιτική διάσταση των σύγχρονων γεγονότων στην Ελλάδα και τον κόσμο. Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι ξανά παρόν σε όλες τις απαντήσεις του Blackie ο οποίος είχε πολύ όρεξη και διάθεση για κουβέντα όπως θα δείτε και παρακάτω. Εννοείται πως δεν παραλείψαμε να τον ρωτήσουμε για την…επεισοδιακή τελευταία επίσκεψη των W.A.S.P. στην Ελλάδα.
Γεια σου, Blackie. Μεγάλη μέρα γεμάτη από συνεντεύξεις;
Ναι, έχω μαζεμένες πολλές συνεντεύξεις για σήμερα αλλά αυτή είναι μόλις η δεύτερη και έτσι είμαι ακόμη ξεκούραστος.
Είμαστε από τους τυχερούς δηλαδή οπότε ας το εκμεταλλευτούμε!
(γέλια). Φύγαμε!
Να σου πω την αλήθεια, μας έλειψε να μην έχουμε νέο υλικό από τους W.A.S.P. αφού έχουν περάσει 6 χρόνια από το “Babylon”. Γιατί σου πήρε τόσο πολύ χρόνο αυτή τη φορά για να κυκλοφορήσεις ένα νέο δίσκο;
Όπως γνωρίζεις καλά στο μεσοδιάστημα αυτών των έξι χρόνων ήρθαμε στην Ελλάδα δύο φορές (σ.σ. βασικά, οι επισκέψεις των W.A.S.P. στη χώρα μας μετά την κυκλοφορία του “Babylon” είναι τέσσερις) ενώ πραγματοποιήσαμε και δύο μεγάλες παγκόσμιες περιοδείες. Επιπλέον, έσπασα το πόδι μου τον Μάιο του 2013 και ουσιαστικά χάθηκε όλη εκείνη η χρονιά για μένα καθώς το ατύχημα ήταν πολύ σοβαρό. Αν, μάλιστα, επισκεφτείς την ιστοσελίδα μας, θα προσέξεις ότι υπάρχει ένα ημερολόγιο όπου κατέγραψα όλα τα βασικά επεισόδια από τη δημιουργία του “Golgotha”. Η πρώτη μου καταχώρηση είναι μία φωτογραφία από την ακτινογραφία του σπασμένου μου ποδιού όπου φαίνεται πεντακάθαρα το μέγεθος της ζημιάς. Ήταν πολύ άσχημο θέαμα…
Θυμάμαι το ατύχημα και είχα δει τις φωτογραφίες. Ήταν, πράγματι, πολύ ανησυχητικό…
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου, δεν γνώριζα αν το πόδι μου θα γινόταν ποτέ εντελώς καλά. Το σπάσιμο εκτεινόταν από το γοφό μέχρι το γόνατο και ο πόνος ήταν αφόρητος.
Τώρα είσαι καλά όμως…σωστά;
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι σε τέλεια φόρμα καθώς το κόκαλο που έσπασε είναι ένα από τα μεγαλύτερα του ανθρωπίνου σώματος και χρειάζεται αρκετό διάστημα για να επουλωθεί πλήρως. Πάντως αυτό που κράτησε περισσότερο δεν ήταν τόσο η διαδικασία της επούλωσης αλλά το διάστημα μέχρι να μπορέσω να περπατήσω κανονικά και να σταθώ στα πόδια μου. Ήταν και ψυχολογικό το όλο θέμα. Θα είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σου… Έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια και ακόμη προσπαθώ καθημερινά να γίνω 100% καλά.
Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο και πλήρη ανάρρωση.
Σε ευχαριστώ.
Ας γυρίσουμε στο “Golgotha”. Όταν αφιερώνεις τόσο πολύ χρόνο πάνω σε ένα δίσκο, δεν είναι εύκολο να χάσεις την αυτοσυγκέντρωση σου και ενδεχομένως να ξεκινήσεις με μία κεντρική ιδέα στο μυαλό σου και τελικά να καταλήξεις με κάτι τελείως διαφορετικό;
Έχεις απόλυτο δίκιο. Ξέρεις, αυτή ήταν μία πολύ ιδιαίτερη διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησης για μένα… Δεν το περίμενα. Σίγουρα έχεις ακούσει την έκφραση «έχεις 10 χρόνια για να ηχογραφήσεις το πρώτο σου άλμπουμ και 10 μήνες για να γράψεις και να ηχογραφήσεις το δεύτερο». Η ηχογράφηση του “Golgotha” ήταν πολύ διαφορετική και ιδιαίτερη. Ξεκινήσαμε την άνοιξη του 2011 αφού πρώτα είχαμε ολοκληρώσει μία περιοδεία που κράτησε όλο σχεδόν το 2010. Το 2012 συμπληρώσαμε 30 χρόνια από την ίδρυση μας και πραγματοποιήσαμε μία ειδική περιοδεία, ξανά σε όλο τον κόσμο. Αυτό μας έδωσε την πολυτέλεια να επιστρέψουμε στο studio και να ξανακούσουμε το υλικό που είχαμε στα χέρια μας ως εκείνο το διάστημα. Τότε άκουσα πράγματα που δεν θυμόμουν καν ότι είχαμε γράψει και ηχογραφήσει έστω και σε ένα πρώιμο στάδιο. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα και για να σου πω την αλήθεια ήταν ευτύχημα που συνέβη γιατί μπόρεσα να διορθώσω κάποια πράγματα αλλά κυρίως να αφουγκραστώ με έναν πολύ χαλαρό τρόπο τα κομμάτια που είχαμε ως εκείνο το στάδιο και να τα επεξεργαστώ με πιο καθαρό μυαλό. Χρειάστηκε, μάλιστα, να επαναμιξάρουμε σε κάποιο στάδιο ολόκληρο το δίσκο γιατί δεν ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος με την αρχική μίξη. Ωστόσο, πιστεύω ότι παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που χρειαστήκαμε υπάρχει μία ξεκάθαρη συνέχεια στο “Golgotha”, τόσο θεματολογικά όσο και μουσικά. Πάντως, πράγματι, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια ώστε να μη χάσεις την αυτοσυγκέντρωσή σου ύστερα από ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργίας ενός δίσκου.
Όταν άκουσα για πρώτη φορά το δίσκο, παρατήρησα ότι είχες αρκετές ομοιότητες με το “Dominator” και το “Babylon”. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου έδωσε. Ποια είναι η άποψη σου;
Συμφωνώ μαζί σου αν και πρέπει να τονίσω ότι δεν ήταν μία συνειδητή απόφασή μου. Έχεις δίκιο όμως. Αν ακούσει κάποιος προσεκτικά το δίσκο, θα παρατηρήσει κάποια στοιχεία από αυτούς τους δύο δίσκους αλλά την ίδια στιγμή θα πρέπει να προσθέσω ότι υπάρχουν επιρροές από τη δεκαετία του 70 αλλά και κάποια σημεία από τα 60’s. Όταν γράφεις ένα concept άλμπουμ σαν το “The crimson idol”, γράφεις πρώτα την ιστορία και στη συνέχεια «χτίζεις» τη μουσική γύρω από αυτή την κεντρική ιδέα. Όταν δημιουργείς έναν κανονικό δίσκο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχεις είναι μεγάλη αυτοπεποίθηση γιατί όταν αρχίζεις να γράφεις τα κομμάτια δεν ξέρεις που θα καταλήξει το όλο πράγμα. Δεν ξέρεις αν θα υπάρχει κάποιος ιδεατός συνδετικός κρίκος που θα «κολλήσει» τα κομμάτια και θα βγει ένα συμπαγές τελικό αποτέλεσμα. Για αυτό θα πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη στις ικανότητες σου και ό,τι γίνει, έγινε! Ειδικά, όταν είσαι νέος και σου παίρνει πάνω από ένα χρόνο για να γράψεις ένα δίσκο, μπορεί να είναι εξαιρετικά τρομακτικό. Αυτό συνέβη σε μένα όταν έγραφα το “The headless children”. Όταν πιστεύεις στις ικανότητες σου και σε αυτό που κάνεις, νομίζω ότι η προσπάθεια σου θα αποφέρει καρπούς.
Μιας και ανέφερες τα “The headless children” και “The crimson idol”, δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω… Πως κατάφερες σε σχετικά μικρή ηλικία να δημιουργήσεις δύο αριστουργηματικά heavy metal άλμπουμ; Κατάφερες να περάσεις από τα “The last command” και “Inside the electric circus” που ήταν καθαρόαιμοι rock n’ roll δίσκοι σε δύο δαιδαλώδεις και απίστευτα εμπνευσμένους δίσκους;
Νομίζω ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο το γεγονός ότι επέστρεψα στις αγγλικές μουσικές ρίζες και επιρροές μου. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ… Μου αρέσουν πολύ και οι τρεις πρώτοι δίσκοι μας αλλά πρέπει να υπογραμμίσω ότι υπήρξε μεγάλη πίεση από τη δισκογραφική εταιρεία, ειδικά στο “Inside the electric circus”. Όταν μπήκα στο studio για να γράψουμε το “The headless children”, η εταιρεία μας ήθελε να κάνουμε ένα δεύτερο “Inside the electric circus” αλλά εγώ δεν πίστευα πια σε αυτή την κατεύθυνση. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι όταν άκουσαν τα demos από το “The headless children”, μας είπαν ότι δεν είναι αυτός ο δίσκος που ήθελαν και ότι δεν θα έκανε καλό στην καριέρα των W.A.S.P. Μας ζητούσαν να γράψουμε ξανά στο ύφος του “The last command”. Τους είπα ότι αυτό δεν είναι δυνατό καθώς δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος και δεν μπορώ να γράψω σε αυτό το στυλ. Ήθελα, απλώς, να κάνω αυτό που πραγματικά πίστευα. Ξέρεις κάτι… Όταν τους πήγα τα demos για το “The crimson idol”, μου είπαν: «Blackie, αυτός δεν είναι ο δίσκος που πρέπει να κάνεις» (γέλια)! Η ιστορία επαναλαμβανόταν.
Πάμε ξανά στο “Golgotha”. Χρησιμοποιείς ξανά μία βιβλική λέξη για τον τίτλο ενός δίσκου σου. Θυμάσαι αν χρειάστηκε κάποια στιγμή να περάσεις το δικό σου, προσωπικό Γολγοθά;
Ωραία ερώτηση. Αν προσέξεις τους στίχους από το ομώνυμο κομμάτι του νέου δίσκου… Πιθανότατα γνωρίζεις ότι η λέξη “Golgotha” είναι εβραϊκή και σημαίνει «κρανίου τόπος». Όταν σταυρώθηκε ο Χριστός, υπήρχαν δίπλα του δύο ακόμη άτομα που σταυρώθηκαν μαζί του…δύο ληστές. Ο ένας από αυτούς είχε βαθιά πίστη μέσα του, ο άλλος όχι. Σκέφτηκα, λοιπόν, να γράψω ένα κομμάτι για εκείνο το σκηνικό από την οπτική γωνία του ληστή που πίστευε. Βασικά, οι στίχοι που έγραψα είναι σαν να μιλάει εκείνος στο Χριστό… Ξέρει ότι πεθαίνει και αναρωτιέται εκείνη τη στιγμή αν πράγματι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Για αυτό του λέει ότι τον χρειάζεται εκείνη τη στιγμή…να τον βοηθήσει. Είναι μία ενδιαφέρουσα οπτική γωνία διότι, ανεξαρτήτως τι περνάμε στη ζωή μας πάντα θα υπάρχει η ανάγκη να πιαστούμε από κάπου για να μας βοηθήσει. Μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος, μπορεί να είναι κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας. Όλοι έχουμε περάσεις δύσκολες καταστάσεις στη ζωή.
Είσαι ένας καλλιτέχνης που ποτέ δεν δίστασε να εκφράσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Πιστεύεις ότι είναι υποχρέωση του καλλιτέχνη να εκφράζεται σε πολιτικό επίπεδο δεδομένου του ότι μπορεί να αγγίξει και να επηρεάσει πολύ κόσμο;
Νομίζω ότι όλοι οι καλλιτέχνες έχουν υποχρέωση να μιλήσουν για όλα αυτά που θεωρούν ότι είναι αληθινά στην κοινωνία μας. Αν είσαι ένας καλλιτέχνης με μακροχρόνια καριέρα, σίγουρα θα έχεις μαζί σου πολλούς ανθρώπους που θα σε ακολουθούν και θα πιστεύουν στο όραμά σου. Ένας από τους λόγους που σε ακολουθούν είναι διότι πιστεύουν ότι λες την αλήθεια. Σίγουρα και στο νέο δίσκο υπάρχουν μερικά πολιτικοποιημένα τραγούδια όπως π.χ. το “Slaves of the new world order” και το “Shotgun”. Υπάρχει ένας στίχος στο “Slaves of the new world order” που λέει: “You are just dying and you are preaching to other dying men”. Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσουν οι πολιτικοί της γενιάς μας; Είναι κάτι πολύ δυσάρεστο. Την περασμένη βδομάδα ήμουν στην Ευρώπη και έβλεπα στις ειδήσεις τι συμβαίνει στη χώρα σου. Δεν μπορούσα πραγματικά να το πιστέψω… Δεν μπορώ να κατανοήσω πως ελάχιστοι, αδίστακτοι άνθρωποι μπορούν να κυριαρχούν και να επιβάλλονται στις μάζες! Φαντάζομαι πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στην Ελλάδα…
Πολύ άσχημα και χωρίς να διαφαίνεται κάποιο φως στο τούνελ.
Το ξέρω! Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες απλώς το φαινόμενο στην Ελλάδα είναι πολύ έντονο και προκλητικό. Οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες είναι παρόμοιες με αυτές που λαμβάνονται από την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον. Αναρωτιέμαι πότε θα καταφέρουμε να σπάσουμε τα δεσμά αυτής της οικονομικής ολιγαρχίας;
Όλα έχουν να κάνουν με το χρήμα και όπως λες είναι ένας grave new world.
Αυτό είναι απολύτως σωστό. Για μένα αυτός είναι ο πραγματικός ρόλος του “Golgotha”. Να βάλει τον ακροατή στη διαδικασία να σκεφτεί. Πρέπει να καταλάβουμε ότι στο τέλος της ημέρας, η ευθύνη και η τύχη της ζωής μας είναι στα χέρια μας. Ζούμε σε καθεστώς δημοκρατίας και οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να ψηφίζουν και να καθορίζουν το μέλλον τους. Σήμερα οι περισσότεροι προσέχουν περισσότερο τι συμβαίνει στα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρά στην πραγματική ζωή. Έχουμε τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Blackie, και πρέπει να προσθέσω ότι εκεί που πιστεύεις ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, εμφανίζεται ένας τύπος σαν τον Donald Trump διεκδικώντας το χρίσμα της ηγεσίας των Ρεπουμπλικάνων…
Είναι λυπηρό… Πόσο απελπισμένοι μπορούν να είναι οι άνθρωποι για να πιστεύουν έναν τέτοιο απατεώνα;
Πιστεύεις τελικά ότι το μέλλον μας επιφυλάσσει ένα…brave new world ή ένα grave new world;
Προσεγγίζω τα πράγματα από μία χριστιανική οπτική γωνία και δυστυχώς πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα.
Συμφωνώ 100% μαζί σου αφού μην ξεχνάς ότι π.χ. εδώ στην Ελλάδα κάθε μέρα τα πράγματα γίνονται χειρότερα.
Η Ελλάδα βρίσκεται υπό καθεστώς κατοχής… Έχει μετατραπεί σε ένα προτεκτοράτο των Βρυξελλών. Είναι ένα πολύ τρομακτικό θέαμα να βλέπεις μία χώρα με τόσο πλούσιο πολιτισμό να μην μπορεί να απεμπλακεί από την τυραννία των τραπεζιτών.
Μιλώντας για καταστάσεις παρακμής και για να ελαφρύνουμε την κουβέντα λίγο… Μήπως είδες το νέο video clip του παλιού σου συνεργάτη, του Chris Holmes;
Δεν παρακολουθώ καν τι κάνει στη ζωή του… Κάποιος μου είπε ότι μένει στην Ευρώπη αλλά δεν ασχολούμαι καθόλου μαζί του.
Αλήθεια, σου λείπουν αυτές οι μέρες των αρχών της δεκαετίας του ‘80 όταν ξεκινούσες με τους W.A.S.P.;
Νομίζω ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να ξοδεύει πολύ χρόνο από τη ζωή του αναπολώντας το παρελθόν και την ίδια στιγμή να αγωνιά για το μέλλον του. Πιστεύω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζήσουμε στο «τώρα»…στο σήμερα. Είμαι πολύ απασχολημένος με διάφορα πράγματα που κάνω στη ζωή μου… Έχω καλές αναμνήσεις από τότε; Φυσικά, και έχω! Αλλά δεν ζω με εκείνες τις αναμνήσεις.
Το “Babylon” μας έδωσε ένα κλασικό κομμάτι, το “Crazy”. Ποιο είναι το κλασικό κομμάτι του “Golgotha”;
Τέλεια ερώτηση… Θα ήθελα να σου κάνω εγώ αυτή την ερώτηση μιας και παρακολουθείς από πολύ παλιά την καριέρα μου. Ποιο πιστεύεις ότι είναι το νέο hit των W.A.S.P. στο “Golgotha”;
Κοίτα… Το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το “Slaves of the new world order” αλλά νομίζω ότι το απόλυτο hit είναι το “Last runaway”.
Συμφωνώ 1000%. Σ’ ευχαριστώ… Σ’ ευχαριστώ! Και εγώ αυτό πιστεύω! Νομίζω ότι είναι το αδελφάκι του “Crazy” και ελπίζω να γίνει ένα ακόμη κλασικό κομμάτι για τους οπαδούς των W.A.S.P.
Blackie, βλέπεις στο άμεσο μέλλον να έρχεται το τέλος της πορείας των W.A.S.P.;
Να σου πω την αλήθεια, όσο έχω κάτι να πω μέσω της μουσικής και των στίχων μου θα συνεχίζω με τους W.A.S.P. Ξαναγυρίζουμε σε αυτό που λέγαμε στην αρχή… Μου πήρε τόσο πολύ χρονικό διάστημα για να κάνω το “Golgotha” επειδή ακριβώς ήθελα να έχω κάτι να πω και όχι απλώς να κυκλοφορήσω ένα δίσκο χωρίς να πιστεύω σε αυτόν. Ξέρω ότι δεν μπορώ να γράψω ξανά ένα “L.O.V.E. machine” ή ένα “I wanna be somebody”… Ξέρεις κάτι; Δεν θέλω να γράψω ξανά με αυτό τον τρόπο. Αυτά τα κομμάτια θα υπάρχουν πάντα στις καρδιές των οπαδών μας και θα τα ακούνε συνέχεια. Και εγώ τα λατρεύω. Ωστόσο, αν θέλεις πραγματικά νε πεις κάτι νέο, θα πρέπει να πιστεύεις 100% σε αυτό που θέλεις να πεις.
Τελευταία ερώτηση: θέλεις να μας πεις τι έγινε στην Ελλάδα την τελευταία φορά που ήρθατε; Θυμάμαι να περιμένουμε άπειρες ώρες έξω από το club στην Αθήνα και πάρα λίγο να ακυρωθεί η συναυλία… Κάτι που τελικά έγινε στη Θεσσαλονίκη.
(ύστερα από αρκετή σκέψη και προβληματισμό) Κοίτα… Δεν θυμάμαι ποτέ να έχει γίνει ξανά στην καριέρα μου κάτι τόσο άσχημο με ένα διοργανωτή. Μακάρι να μην είχε συμβεί αλλά συνέβη. Δεν ξέρω κατά πόσο γνωρίζουν οι Έλληνες οπαδοί των W.A.S.P. αλλά εκείνο το βράδυ είχαμε μαζί μας πολύ εξοπλισμό και μεγάλα σκηνικά τα οποία τελικά δεν χρησιμοποιήσαμε λόγω της έντονης διαφωνίας που είχαμε με το διοργανωτή και την αθέτηση όρων του συμβολαίου από πλευράς του. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής –και είναι κάτι που έχω σκεφτεί πολύ αυτά τα χρόνια- ό,τι συνέβη ήταν αποτέλεσμα κιόλας της οικονομικής κρίσης η οποία ήταν και τότε πολύ έντονη στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος ότι επηρέασε πολύ η όλη κατάσταση τον Έλληνα διοργανωτή αλλά φυσικά και όλο τους Έλληνες πολίτες. Δεν θα κάτσω, όμως, να πω άσχημα πράγματα για εκείνη τη δυσάρεστη κατάσταση. Σάκη, θα σου μιλήσω μέσα από την καρδιά μου και θέλω να ξέρουν όλοι ότι το εννοώ… Θα είμαι πάντα υπόχρεος και ευγνώμων στους Έλληνες οπαδούς γιατί μας έχουν στηρίξει σε όλες τις φάσεις της καριέρας μας. Έχουμε δώσει μερικές από τις καλύτερες και πιο αξιομνημόνευτες συναυλίες στη χώρα σου. Δεν θέλω, λοιπόν, να πω ή να κάνω κάτι που θα μου χαλάσει αυτές τις αναμνήσεις. Προσπαθώ να δω το όλο σκηνικό από την οπτική γωνία ενός οπαδού και δε νομίζω ότι είναι σημαντικό να υπεισέρθω σε τεχνικές λεπτομέρειες του τι συνέβη. Ήμουν τότε νευριασμένος; Πάρα πολύ! Αλλά ήμουν νευριασμένος διότι οι οπαδοί μας δεν μπόρεσαν να δουν τα σκηνικά και την παραγωγή που είχαμε ετοιμάσει για αυτούς. Ήταν μία άσχημη κατάσταση που ανήκει πλέον στο παρελθόν και μακάρι να μην είχε συμβεί. Πάντως, δεν ήταν λάθος των W.A.S.P. και ας το αφήσουμε εδώ…
Blackie, ό,τι έγινε, έγινε. Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να σας ξαναδούμε στην Ελλάδα…
Μακάρι… Κι εγώ το εύχομαι! Σας ευχαριστώ θερμά για τη στήριξη όλα αυτά τα χρόνια.
Σάκης Νίκας
www.waspnation.com
Line-up:
Blackie Lawless – φωνητικά, κιθάρα
Doug Blair – κιθάρα
Mike Duda – μπάσο
Patrick Johansson – ντραμς
Δισκογραφία:
“W.A.S.P.” (1984)
“The last command” (1985)
“Inside the electric circus” (1986)
“The headless children” (1989)
“The crimson idol” (1992)
“Still not black enough” (1995)
“Kill Fuck Die” (1997)
“Helldorado” (1999)
“Unholy terror” (2001)
“Dying for the world” (2002)
“The neon God Pt. 1” (2004)
“The neon God Pt. 2” (2004)
“Dominator” (2007)
“Babylon” (2009)
“Golgotha” (2015)
