ΟΝΟΜΑ: George Lynch
INSTRUMENT: Κιθάρα
ΗΜ/ΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 28 Σεπτεμβρίου 1954 [60]ΠΟΛΗ / ΧΩΡΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: Washington, Η.Π.Α.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Υπήρξε παντρεμένος για δέκα χρόνια, μέχρι το 1995 με την Christy Lynch, με την οποία απέκτησαν και μία κόρη. Το 2006, παντρεύτηκε τη δεύτερη γυναίκα του, Danica.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ: LYNCH MOB, DOKKEN
HIGHLIGHTS: Θεωρείται ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες στην πιάτσα αλλά και τους πιο δύστροπους ανθρώπους.
ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ: «Ο George είχε ένα τεράστιο «εγώ» και τον ενοχλούσαν τα πάντα. Ήθελε συνεχώς πιο πολλά χρήματα, ενώ τα credits από τα τραγούδια ήταν μοιρασμένα δια τέσσερα.», είναι μια δήλωση του Don Dokken, αποτέλεσμα της μεγάλης κόντρας μεταξύ αυτών των δύο.
ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Δεν έχει έρθει ποτέ για συναυλία στη χώρα μας.
Με όπλο του το φυσικό του χάρισμα και μπόλικη εξάσκηση, ο George Lynch θα κατάφερνε αρκετά εύκολα να μάθει κιθάρα στα δέκα του χρόνια και η κιθάρα θα γινόταν γι’ αυτόν η δημιουργική του διέξοδος, στην δύσκολη περίοδο της εφηβείας. Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία του να γίνει γνωστός, δεν ήρθε όπως ήλπιζε στα 25 του χρόνια, αφού ο Ozzy Osbourne προτίμησε τελικά τον Randy Rhoads για τη θέση του lead κιθαρίστα κατόπιν ακροάσεως. Μάλιστα οι δυο τους δεν ήταν γραφτό να στεριώσουν ποτέ, αφού και το 1982, όπως έχει δηλώσει, προσλήφθηκε απ’ τον τραγουδιστή για τρεις μέρες, αλλά ο Ozzy το μετάνιωσε και συνέχισε με τον Jake E. Lee Αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, μετακόμισε στα τέλη των 70’s στο Los Angeles, όπου σχημάτισε δύο συγκροτήματα, τους THE BOYZ και τους XCITER. Απ’ τους δεύτερους γνωρίστηκε με τον Don Dokken κι έτσι βρέθηκε τελικά στους Dokken. Αυτή ήταν η στιγμή που περίμενε ο Lynch, αφού συμμετέχοντας στα επιτυχημένα “Under Lock and Key” και “Back For The Attack”, μπόρεσε να αναδείξει το ταλέντο του καθώς και την εκτελεστική του ικανότητα. Κι ενώ όμως το συγκρότημα βρισκόταν στο απόγειο της δόξας του, της καλλιτεχνικής του δημιουργίας και της εμπορικής του άνθισης, η κατάσταση είχε γίνει ιδιαίτερα τεταμένη ανάμεσα στα μέλη τους, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του Lynch. To 1993, αποφάσισαν με τον Don Dokken, να ενώσουν και πάλι τα τσανάκια τους, μάταια όμως αφού δεν κατάφεραν να ισορροπήσουν τη σχέση τους, με αποτέλεσμα τα “Dysfuncional” του 1995 και “Shadowlife” του 1997, να είναι απογοητευτικά. Όπως ήταν αναμενόμενο, ένας τόσο καλός κιθαρίστας σαν κι αυτόν, δε θα καθόταν χωρίς να κάνει κάτι. Σχημάτισε τους LYNCH MOB με τους οποίους κυκλοφόρησαν πέντε άλμπουμ (με διαφορετικές συνθέσεις όμως), έκανε άλλα πέντε ως George Lynch και συνεργάστηκε με τους Jeff Pilson και Mick Brown.
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: Divine Intervention – SLAYER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: American
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rick Rubin, Toby Wright, SLAYER
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Tom Araya
Κιθάρες – Jeff Hanneman, Kerry King
Μπάσο – Tom Araya
Drums – Paul Bostaph
ΠΩΛΗΣΕΙΣ: Έγινε χρυσό σε Αμερική και πλατινένιο στον Καναδά.
Όταν κυκλοφόρησε εξυμνήθηκε και παρουσιάστηκε ως η προσπάθεια των Σφαγέων να βγάλουν το “Reign in blood” για τα 90’s. Για πρώτη φορά οι Αμερικανοί θα αναγκάσουν τους fans τους να περιμένουν τόσο πολύ για μια κυκλοφορία, που τους έχρισε και επισήμως «βασιλιάδες» μιας σκηνής, η οποία είχε διαλυθεί και τους είχε ανάγκη ανεβάζοντάς τους ακόμα και στο #8 του Billboard! Από τις φωτογραφήσεις και το γενικό προφίλ τους οι SLAYER έκαναν μια σαφέστατη στροφή σε πιο χύμα punk/hardcore attitude που μεταφράστηκε ηχητικά και στα 36 λεπτά του δίσκου και θα τους έκανε να επιλέξουν τους MACHINE HEAD και BIOHAZARD ως supports στα live τους! Ο Araya θα παρουσιάσει επιτυχώς στοιχεία από τους ALICE IN CHAINS στα φωνητικά του “Serenity in murder”, αλλά η παραμόρφωση που θα επιλεγεί στα αντίστοιχα του “SS- 3” και “Circle of beliefs” θα ξενίσει σχεδόν όλους. Πολλοί εστιάζουν στις αδυναμίες του δίσκου, λόγω της έλευσης του Bostaph στη θέση του Lombardo. Ουσιαστικά όμως το πρόβλημα είναι οι ανέμπνευστες και προβλέψιμες συνθέσεις που υπογράφονται από τον Kerry King και καμία τους δε θα αποτελεί μέρος του setlist των συναυλιών τους εδώ και πολλά χρόνια! Τυχαίο νομίζετε; Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί από τότε αναπολούν την πορεία τους μέχρι και το “Seasons in the abyss”, που σφραγίστηκε από το συνθετικό οργασμό του Jeff Hanneman. Με την ηχητική κατεύθυνση του, όμως, κατάφεραν να γίνουν πλήρως αποδεκτοί σε όλο το φάσμα της σκληρής μουσικής, φεύγοντας για πάντα από τα στεγανά της ακραίας σκηνής!
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: Nymphetamine -CRADLE OF FILTH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rob Caggiano, CRADLE OF FILTH
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Dani Filth, Sarah Jezebel Deva
Κιθάρες – Paul Allender, James McIlroy
Μπάσο – Dave Pybus
Drums – Adrian Erlandsson
Πλήκτρα – Martin Powell
Ο έκτος full length δίσκων των πιστών στο σκοτάδι CRADLE OF FILTH και η πρώτη τους κυκλοφορία με τη roadrunner records, συνεχίζει πιστά στα μονοπάτια που το συγκρότημα ακολούθησε από τα πρώτα του βήματα. Τα διαβολικά φωνητικά του Dani Filth, τα στοιχειωμένα πλήκτρα, οι σκοτεινές κιθάρες, η θεματολογία που παραπέμπει πάντα σε λίγο πολύ γνωστά πλάσματα των πιο αιματοβαμμένων γωνιών της λογοτεχνίας, όλα συστατικά που δεν απουσιάζουν ποτέ από τη δουλειά τους, διατηρούν το παρόν και στο “Nymphetamine”. Με αναφορές στον Λοβκραφτ, στον Πόε, στα πλάσματα της κολάσεως και σε κάθε τι σκοτεινό, η ατμόσφαιρα των CRADLE OF FILTH καταφέρνει να σε κερδίσει για ακόμη μία φορά. Η προσθήκη του κιθαρίστα James McIlroy στο line up του συγκροτήματος δίνει μία άλλη νότα στο εγχείρημα, ενώ το Nymphetamine χαρακτηρίζεται και ως milestone στη δισκογραφία τους αν σκεφτεί κανείς ότι είναι και η τελευταία εμφάνιση του Martin Powel σε δίσκο των CRADLE OF FILTH, τα πλήκτρα του οποίου έντυναν με περισσή λάμψη κάθε τους δουλειά. Άξια αναφοράς είναι και τα πρόσωπα με τα οποία συνεργάστηκαν οι CRADLE OF FILTH για το συγκεκριμένο δίσκο, που περιλαμβάνουν τη συμμετοχή της Liv Christine (ex-THEATER OF TRAGEDY, LEAVE’S EYES) στο γνωστό, ομώνυμο κομμάτι του δίσκου “Nymphetamine”, την αφήγηση του Doug Bradley (ο πρωταγωνιστής του Hellraiser) στα κομμάτια “Satyriasis” και “Swansong for a Raven”, καθώς και τον King Diamond που συμμετείχε στο κομμάτι “Devil woman” που κυκλοφόρησε μαζί με την επανέκδοση του δίσκου. Και με αυτά τα χαρακτηριστικά, το “Nymphetamine” σηματοδοτεί μία ακόμη αξιόλογη κυκλοφορία στο ενεργητικό των CRADLE OF FILTH, που ποτέ δεν απογοήτευσαν οποιονδήποτε εκτιμούσε τη μουσική τους, τουλάχιστον μέχρι τις τελευταίες κυκλοφορίες τους που παρουσίασαν διχασμένες απόψεις σχετικά με την ποιότητά τους. Κομμάτια σαν το “Nymphetamine”, “Absinthe with faust” “Swansong for a raven” και “Mother of abominations” έχουν μπει στο ντουλάπι των κλασσικών του συγκροτήματος, ενώ ιδιαίτερα το πρώτο είναι ευρέως αναγνωρίσιμο ακόμη κι από τους μη οπαδούς.
Χαρά Νέτη & Παναγιώτης “The Unknown Force” Γιώτας
Κείμενο SLAYER: Λευτέρης Τσουρέας
Κείμενο CRADLE OF FILTH: Ειρήνη Τάτση
