ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Persecution Mania” – SODOM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1987
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Steamhammer Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Harris Johns
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά / μπάσο – Tom Angelripper
Κιθάρα – Frank Blackfire
Τύμπανα – Chris Witchhunter
Τερατώδης δίσκος. Χωρίς «εισαγωγικά». Ένα ηχητικό κτήνος, που εμφανίζεται (ή σωστότερα, ακούγεται) από τα ηχεία σου έτοιμο να σε κατασπαράξει, ανυποψίαστος καθώς είσαι και νομίζοντας πως έχεις βάλει έναν ακόμη thrash metal δίσκο να παίξει. Τα προεόρτια τα είχαμε νιώσει στο πετσί μας με το δαιμονισμένο (και εδώ άνευ «εισαγωγικών» ο χαρακτηρισμός) ep “In The Sign Of Evil” και το ερασιτεχνικό πλην τίμιο ορυμαγδό του ντεμπούτου “Obsessed By Cruelty”. Αλλά εδώ, το χτύπημα ήταν μονοκόμματο, ευθύ και στο Δόξα Πατρί.
Υπερηχητικό, τοξικό riff και μέτρημα της μπότας, για να μπει το αειθαλές “Nuclear Winter” και να φανερώσει πως το μόνο που άλλαξε στη μπάντα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, είναι η αισθητά βελτιωμένη παραγωγή. Η συνέχεια ανάλογη, με το “Electrocution” να σε φέρνει ένα βήμα πριν το ολικό «καρβούνιασμα». Εδώ δεν χαρίζεται τίποτα. “Show no mercy” που έλεγαν κάποιοι συμπολεμιστές στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Αλλά μάθε πως υπάρχει μαγεία και στις mid tempo ταχύτητες, δεν έχεις παρά να ακούσεις τα αντίστοιχα σημεία στο “Enchanted Land” ή στο “Christ Passion”. Σημεία που θα γιγαντωθούν στον επόμενο δίσκο, μια συμπαθητική κυκλοφορία που θα έφερε το όνομα “Agent Orange”. Ο ήχος των Γερμανών χρωστά πολλά στους MOTORHEAD, και δεν είναι μόνο η πολύ πετυχημένη διασκευή στο “Iron Fist” που το μαρτυρά αυτό. Είναι πρωτίστως οι μπασογραμμές του «θείου Τομ» και βεβαίως είναι η μεταλλιζέ punk ‘n’ roll αισθητική που υπήρχε και στους μέχρι τότε δίσκους των Βρετανών ηγητόρων, που τη συναντά κανείς σε πληθώρα εδώ. Ο Frank Blackfire στη κιθάρα, οπωσδήποτε ανώτερος τεχνικά των προκατόχων του Grave Violator και Destructor (ονόματα να σου πετύχουν…), συνδυάζει το «χύμα» παίξιμο με τη καλαισθησία και έχει και κάτι από το χαρακτηριστικό «slayer χλιμίντρισμα» του Kerry King, ενώ o συγχωρεμένος πια Chris Witchhunter, θα σε αναγκάσει αρκετές φορές να προβληματιστείς όσον αφορά το ποιος είναι ο αγαπημένος σου thrash drummer, με τη φόρμα στην οποία βρίσκεται. Δεν είμαι και ο πλέον θερμός οπαδός των trio, καθώς θεωρώ πως σε πολλές περιπτώσεις κάτι λείπει από αυτά. Θέλει πολλά κότσια για τρία άτομα να ακουστούν όπως πρέπει, και λίγοι το πετυχαίνουν. Αλλά εδώ, οι SODOM μου βάζουν τα γυαλιά, αφού κάποιες στιγμές η τριάδα αυτή μοιάζει να τρέχει με 300 πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Για τέτοια απόδοση μιλάμε.
To πραγματικό knock out όμως έρχεται με τη τελική τετράδα τραγουδιών. Η επανεκτέλεση του “Outbreak Of Evil” μπορεί να έχει χάσει αυτή τη πρωτόλεια “Venom-ίλα” που το διακατείχε, αλλά έχει κερδίσει σε μουσική και τεχνική υπόσταση όντας εξίσου κακιασμένο, το σαρωτικό “Sodomy And Lust” (όπου οι Angelripper και Blackfire μοιάζουν να τρέχουν να προλάβουν τον Witchhunter ο οποίος λυσσομανάει σε εξωφρενικές για την εποχή ταχύτητες) παρέα με το “The Conqueror” περνούν από πριονοκορδέλα τη μισή thrash σκηνή ενώ η μεγάλη έκπληξη έρχεται με το “My Atonement”. Ακουστική, ατμοσφαιρική εισαγωγή, απόκοσμη ψαλμωδία, για να ακολουθήσει ένας αργός αλλά ρυθμικός και άκρως επιβλητικός ρυθμός που όσο το κομμάτι προχωρά θα αυξάνει τη ταχύτητά του ως το τελικό fade out. Ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν ποτέ οι SODOM, χωρίς αμφιβολία…
Το “Persecution Mania” είναι ο δίσκος που έβαλε τους SODOM γερά στο παιχνίδι, τους άνοιξε το δρόμο για τη διεθνή επιτυχία και καθιέρωση ως ένα από τα μεγαλύτερα (thrash) metal συγκροτήματα όλων των εποχών. Αυτό και μόνο, ισοδυναμεί με αιώνια παρακαταθήκη από τη μπάντα προς τους απανταχού οπαδούς του ακραίου ήχου. Για να το πω απλά και ωμά: Δεν νοείται οπαδός της metal μουσικής, και ειδικότερα των ακραίων της μορφών, που να ΜΗΝ το έχει στη δισκοθήκη του και να το έχει λιώσει, αντιγραμμένο έστω και σε κασσέτα TDK από τον συμμαθητή του τον Τάκη με τον οποίο μοιράζονταν το ίδιο θρανίο, με cult λογότυπο σχεδιασμένο με στυλό στο χαρτόνι. Τόσο απαραίτητο.
Did you know that:
– το “Persecution Mania” αρχικά κυκλοφόρησε σε λευκό βινύλιο των 5.000 αντιτύπων;
– αμέσως μετά, επανακυκλοφόρησε με επιπλέον τραγούδια την εκ νέου ηχογράφηση του “Outbreak Of Evil” και επιπλέον το ep “Expurse Of Sodomy”, το οποίο περιείχε τα “Sodomy And Lust”, “The Conqueror” και “My Atonement”;
– ο εθνικός ύμνος της Γερμανίας που ακούγεται ως solo στο κομμάτι “Bombenhagel” καθώς και τα δεύτερα φωνητικά στο “Iron Fist” ανήκουν στον παραγωγό τους Harris Johns.
Δημήτρης Τσέλλος
