ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Blood mountain” – MASTODON
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2006
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Reprise Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Matt Bayles & MASTODON
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, Μπάσο – Troy Sanders
Κιθάρες, φωνητικά – Brent Hinds
Κιθάρες, φωνητικά – Bill Kelliher
Τύμπανα, φωνητικά – Brann Dailor
Το “Blood mountain” είναι το μόλις τρίτο άλμπουμ των MASTODON, ερχόμενο 2 χρόνια μετά το εξαιρετικό “Leviathan”. Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω τους. Είναι μία νέα μπάντα θαύμα ή απλά ένας διάττοντας αστέρας που φώτισε και θάμπωσε τον κόσμο προσωρινά; Πολύς κόσμος έκανε παλιότερα νύξεις αλλά και ευθείς αναφορές/συγκρίσεις για τους νέους METALLICA, οτιδήποτε κι αν αυτό σήμαινε για τον καθένα. Όπως όμως ξέρουμε όλοι, 10 χρόνια από όταν κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο άλμπουμ, οι MASTODON είναι μία μπάντα-φαινόμενο και το “Blood mountain” μία χειροπιαστή απόδειξη για την άξια άνοδό τους στο πάνθεον των συγκροτημάτων της metal, και δη της σύγχρονης.
Τα τραγούδια του άλμπουμ είναι ένα κι ένα. Η καταιγιστική είσοδος που γίνεται με το “The wolf is loose” σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα του τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ένα ακόμη concept άλμπουμ με πληθώρα αξιομνημόνευτων κομματιών (θεωρώ όλα ανεξαιρέτως), την πλειοψηφία των οποίων έχουν παιχτεί σε κάποια συναυλία των MASTODON. Κι αυτό δείχνει ξεκάθαρα πόσο ποιοτικές είναι οι συνθέσεις, ώστε να δένουν με το συναυλιακό προφίλ της μπάντας, χωρίς παράλληλα να ξενερώνουν ή να ξενίζουν το κοινό. Η συνθετική δεινότητα του κουαρτέτου από την Ατλάντα είναι σε φουλ έξαρση. Το “Blood mountain” είναι μία ξεχωριστή μίξη progressive/τεχνικού rock/metal με thrash metal ένταση, με τραγούδια όπως το “Capillarian crest” που δεν ξέρεις που ξεκινάει το progressive και που τελειώνει το thrash. 10 χρόνια μετά το άλμπουμ ακούγεται το ίδιο φρέσκο, τόσο σα σύνολο όσο και ξεχωριστά το κάθε κομμάτι. Αν και γυρίστηκαν βίντεο για τα “The wolf is loose”, “Colony of Birchmen”, “Sleeping giant” και “Capillarian crest”, κάλλιστα θα μπορούσε να είχαν γυριστεί για κάθε τραγούδι του άλμπουμ, καθώς κανένα δεν υστερεί. Οι συμμετοχές των Scott Kelly (φωνητικά, NEUROSIS), Josh Homme (φωνητικά, QUEENS OF THE STONE AGE), Isaiah “Ikey” Owens (πλήκτρα, THE MARS VOLTA) και Cedric Bixler-Zavala (φωνητικά, THE MARS VOLTA), δίνουν μία έξτρα ηχητική γοητεία στο σύνολο, ταυτόχρονα προτάσσοντας στον αδαή ακροατή το στάτους των MASTODON στη μουσική σκηνή.
Για ακόμη μία φορά η συνεργασία στην παραγωγή με τον Matt Bayles, πιστός ακόλουθος/συνεργάτης από τη δισκογραφική εκκίνηση της μπάντας, είναι αψεγάδιαστη. Παραγωγή που ακούγεται ζωντανή και ταυτόχρονα σύγχρονη, που θα μπορούσε να ταίριαζε και σε progressive rock μπάντες αλλά και σε thrash μπάντες των 80’s.
Το “πακέτο” συμπληρώνεται από ένα άψογο artwork, φιλοτεχνημένο από τον επίσης συνοδοιπόρο των MASTODON για αρκετά χρόνια, Paul Romano, ειδικά στην ειδική έκδοση, που κάνει το άλμπουμ ένα διαμάντι στην χειροπιαστή δισκοθήκη κάθε μουσικόφιλου της metal.
Το “Blood mountain” φιγούραρε το 2006 στην κορυφαία θέση πολλών top-20 λιστών, τόσο από “ειδήμονες” όσο και καθημερινών οπαδών. Ακούγοντάς το να παίζει ξανά ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, επιβεβαιώνω το προφανές: το άλμπουμ αυτό έχει σημαδέψει με θετικότητα και ποιότητα τη μουσική εμπειρία και πορεία κάθε μεταλλά που το έχει περιπτύξει.
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
Παρακάτω δημοσιεύουμε και τη διθυραμβική κριτική που είχε κάνει ο Κώστας Αλατάς στο “Blood mountain”, στο 13ο τεύχος του έντυπου ROCK HARD.
Ήμουν σίγουρος ότι οι MASTODON δεν ήταν απολύτως ειλικρινείς απέναντί μας. Μετά την βόμβα μεγατόνων που έσκασε στο στερεοφωνικά μας το 2002 με την κυκλοφορία του ογκόλιθου “Remission”, η επόμενη κυκλοφορία τους, Leviathan”, μας έφερε αντιμέτωπους με μία μπάντα όπου με την μουσική της μπορούσε να ελκύσει ένα ευρύτερο κοινό από αυτό του underground. Και όντως το κατάφεραν. Το “Leviathan” ανακηρύχτηκε από την πλειοψηφία των οπαδών και του παγκόσμιου Τύπου ως η καλύτερη κυκλοφορία του 2006 με τους ίδιους να αλωνίζουν την γη, περιοδεύοντας ασταμάτητα. Η αποχώρηση από την Relapse και η υπογραφή συμβολαίου με μία πολυεθνική όπως η Warner, μόνο χαρά μπορούσε να προσφέρει σε όλους αυτούς που τους αγάπησαν και τους πίστεψαν από τα πρώτα τους βήματα και στο πρόσωπό τους είδαν την μπάντα που έδινε το φιλί της ζωής στην άμοιρη πλέον heavy metal μουσική.
Το “Blood mountain” είναι το καλύτερο album της καριέρας τους μέχρι στιγμής και από τα καλύτερα heavy metal album που έχουν βγει στα τριάντα έξι χρόνια ύπαρξής της. Αφήστε στην άκρη τα 19-χρονα παιδάκια που ανακάλυψαν πέρυσι τους METALLICA ή Αρμένιους μετανάστες που αρέσκονται στο να σνιφάρουν κόκα στις βίλες τους στις Η.Π.Α. Εδώ μιλάμε για heavy metal παιγμένο από μουσικούς που έχουν ξεπεράσει τα τριάντα, η σχέση τους με την μουσική είναι ακόμα οπαδική και είναι λυσσασμένοι όσο δεν πάει. Όταν ο Brann Dailor δίνει το εναρκτήριο έναυσμα για να ξεχυθεί το κτήνος που ονομάζεται “The wolf is loose” εσύ δεν πρέπει να κάνεις τίποτα από το να μείνεις αμέτοχος και να παραδοθείς άνευ όρων. Δεν σε παίρνει έτσι και αλλιώς. Ο μπασίστας Troy Sanders και ο κιθαρίστας Brent Hinds σε γραπώνουν κατευθείαν με τα φωνητικά τους, τα οποία σε εκπλήσσουν με το πόσο διαφορετικά -αλλά και σαγηνευτικά την ίδια στιγμή- ακούγονται.
Πριν προλάβεις να συνέλθεις, το “Crystal skull” έχει πάρει τη σειρά του. Τι να πρωτακούσεις; Το riff που ακούγεται σαν να βγήκε από το “Powerslave” των IRON MAIDEN ή τη θεϊκή δισολία που ακούγεται σαν χαμένο take των Brian Robertson και Scott Gorham από τους THIN LIZZY; Και σαν μην μας έφταναν όλα αυτά έχουμε και τον Scott Kelly των NEUROSIS να μας στοιχειώνει με τα φωνητικά του. Στο “The sleeping giant” έρχεται το πρώτο σοκ. Θεϊκή εισαγωγή με την συνοδεία ακουστικής κιθάρας και reverb lead να τα διαδέχεται μία μελωδική γραμμή κιθάρας και φωνητικών που δεν πρόκειται να ξεκολλήσουν από το μυαλό σου. Οι MASTODON μέχρι στιγμής ακούγονται τόσο πιστοί στον ήχο τους αλλά και τόσο διαφορετικοί που δεν μπορείς να εντοπίσεις ακριβώς τις διαφορές. Ειδικά στον τομέα των φωνητικών έχει γίνει απίστευτη δουλειά. Η βασική διαφορά είναι ότι πλέον τραγουδάνε και δεν ουρλιάζουν. Αυτό όμως δεν έχει μειώσει καθόλου τον δυναμισμό τους.
Όταν μετά την εμφάνισή τους στην χώρα μας ο Brann Dailor μου έλεγε ότι θα υπάρχουν τραγούδια όπου θα τέμνονται οι SLAYER με τους KING CRIMSON, μάλλον το “Capillarian Crest” θα εννοούσε. Από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου και με διαφορά από τα πιο ανώμαλα, με τον Brann Daillor να μην ξέρει τι παίζει, οι νότες τις κιθάρες να ξεχειλίζουν από παντού και το ξέσπασμα στο τέλος ala HIGH ON FIRE να έρχεται απλά για περιμαζέψει ότι κουφάρι έχει απομείνει. Στο “Circle of the Cysquatch” οι εποχές του “Lifesblood” επανέρχονται. Το στρυφνό εισαγωγικό του riff είναι η αίτια για τέτοιου είδους συνειρμούς και όλα αυτά μέχρι να μπει το “Bladecatcher”. Δεν το πίστευα όταν το πρωτοάκουσα…Δεν πρoλαβαίνει να περάσει ένα λεπτό και την southern εισαγωγή την διακόπτουν οι τεράστιες κιθάρες των Brent Hinds και Bill Kelliher για να υπάρξει ένας πανικός ala MR. BUNGLE και να ακολουθήσει η απόλυτη μαεστρία της εξάχορδης σε ότι αφορά τους folk ρυθμούς, αντίστοιχη με αυτή του αθάνατου Phil Lynott και ίσως σε εμάς του Έλληνες θυμίσει και το παραδοσιακό ethnic στοιχείο που έβγαζε ο Γιάννης Σπάθας την εποχή των SOCRATES.
Οι MASTODON έχουν ξεφύγει εντελώς. Ο ένα ύμνος διαδέχεται τον άλλον και το “The colony of Birchmen” δεν σταματάει την παράδοση. Η συμμετοχή ενός άλλου μεγάλου σύγχρονου μουσικού όπως αυτή του Joshua Homme των QUEENS OF THE STONE AGE/ex-KYUSS δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Έτσι και αλλιώς η αντίληψη της υποβόσκουσας μελωδίας είναι κάτι που χαρακτηρίζει και τις δύο πλευρές. Αυτό που με σοκάρει στο “Blood mountain” είναι ότι τα πάντα ακούγονται απίστευτα δουλεμένα. Κάθε νότα, κάθε μελωδική γραμμή των φωνητικών, τα solos, τα effect είναι λες και δημιουργήθηκαν για να συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Η τέλεια αλυσίδα και αυτό ισχύει και για την συνοχή του δίσκου από τραγούδι σε τραγούδι. Στα “Hunters of the sky” και “Hands of stone” αναβιώνουμε τις εποχές του “Remission” και την βαρύτητα των riff, ανάλογη με αυτό βάρος που υποδηλώνει το όνομά τους. Τα “This mortal soil” και “The Siberian divide” με την συμμετοχή του τραγουδιστή των MARS VOLTA, Cedric Bixler-Zavala, προσεγγίζουν αρκετά την progressive αισθητική και τις γλυκόπικρες μελωδίες και δείχνουν ότι η έμπνευση δεν φαίνεται να τους αφήνει και ας έχουν περάσει δέκα τραγούδια. Το “Blood mountain” κλείνει με το “Pendulous skin”. Οι τόνοι πέφτουν, εσύ χάνεσαι στους ήχους των θεσπέσιων solo και μόλις τελειώσει νομίζεις ότι όλα που αυτά που αφουγκράστηκες ήταν ένα όνειρο. Η διαφορά όμως είναι ότι αν θέλει να το ξαναδείς και να το βιώσεις από την αρχή πρέπει απλά να πατήσεις το play.
Γενικότερα το “Blood mountain” σου δίνει την αίσθηση του μεταφυσικού. Τα τραγούδια αν και μικρά σε διάρκεια είναι τόσο ολοκληρωμένα που νιώθεις πλήρης από την κάθε ακρόαση και αποτελούν μικρογραφία όλων αυτών που διαδραματίζονται κατά την διάρκεια ολόκληρου του album. Όσο και να είχα προετοιμαστεί από αυτά που μου είχαν εκμυστηρευτεί τα μέλη της μπάντας, ομολογώ ότι έμεινα άναυδος με το αποτέλεσμα. Είναι απίστευτα τεχνικό, βαρύ, αρκετά ακραίο σε στιγμές και όλα αυτά σε συνδυασμό με το αστείρευτο ταλέντο τους να γράφουν σύγχρονους ύμνους. Με χαροποιεί επίσης ότι η Warner τους εμπιστεύτηκε και τους άφησε ελεύθερους να εκφραστούν όπως αυτοί ξέρουν, κάνοντας με την σειρά τους την μεγαλύτερη υπέρβαση που έχει κάνει πολυεθνική εταιρεία για metal κυκλοφορία. Εν τω μεταξύ οι MASTODON δεν ξεμυαλίστηκαν έχοντας αυτό το μεγαθήριο να τους υποστηρίζει και με εκνευριστική ψυχραιμία επιλέγουν να δουλέψουν με παλιό τους γνώριμο Matt Bayles (ISIS, BOTCH, PEARL JAM) στην παραγωγή και τον Rich Costey (The Mars Volta, Muse) για την μίξη καταφέρνοντας να πάνε τον ήχο τους ένα βήμα παραπέρα. H ιστορία μετά από είκοσι χρόνια επαναλαμβάνεται. Το μόνο που χρειάζονται είναι μία κοινή περιοδεία με τους METALLICA. Οι MASTODON με αυτόν τον δίσκο ανακηρύσσονται η καλύτερη heavy metal μπάντα αυτή τη στιγμή.
10 / 10
Κώστας Αλατάς
