ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Elegy” – AMORPHIS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1996
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Relapse
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Hilli Hiilesmaa, Amorphis
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά: Pasi Koskinen – Tomi Koivusaari (growls)
Κιθάρες: Esa Holopainen, Tomi Koivusaari)
Drums: Pekka Kasari
Μπάσο: Olli-Pekka Laine
Πλήκτρα: – Kim Rantala
Το να γράφω για τους AMORPHIS είναι μερικές φορές λίγο προκλητικό και το δέχομαι, λόγω του fan-boy-σμου! Όμως είναι κάτι άλμπουμ σαν αυτό, το “Elegy”, που δε μπορείς παρά να τα αποθεώσεις!
20 χρόνια πριν λοιπόν, το σωτήριον έτος 1996, οι Φινλανδοί εξιστορητές των ιστοριών από τις χίλιες λίμνες, κυκλοφορούν ένα από τα πλέον κομβικά άλμπουμ τους, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Αρχικά, είχαμε μεγάλες και σημαντικές στο line-up του σχήματος. Ο πληκτράς τους και σημαντικότατος παράγοντας του ήχου του αξεπέραστου “Tales from the thousand lakes”, Kasper Martenson, φεύγει από το συγκρότημα κατά τη διάρκεια των περιοδειών για το άλμπουμ. Στη θέση του έρχεται ο Pekka Kasari λοιπόν, αλλά οι Φινλανδοί κάνουν άλλη μία «μεταγραφή» και γίνονται πλέον εξάδα, με την προσθήκη ενός ανθρώπου που θα συνέβαλε σημαντικά στην μετέπειτα ακόμα περισσότερο αλλαγή του ήχου τους, του Pasi Koskinen, ο οποίος αναλαμβάνει τα «καθαρά» φωνητικά. Eπίσης, ο νυν drummer τους, Jan Rechberger, έχει δώσει τη θέση του στον Pekka Kasari (που θα μείνει μέχρι και το “Am universum”), ο οποίος έχει μία πιο rock κατά κάποιο τρόπο προσέγγιση. Πως θα επηρέαζαν όλα αυτά τον ήχο του συγκροτήματος λοιπόν;
Βάζοντας το “Elegy” να παίξει τότε, θυμάμαι το σοκ από την έναρξη του πρώτου του κομματιού, του “Better unborn”. Είχαμε να κάνουμε με μία σχεδόν άλλη μπάντα πλέον! Το progressive στοιχείο κάνει την εμφάνισή του, οι ψυχεδελικές αναφορές και επιρροές επίσης, οι doom/death αναφορές πάνε σε τεράστιο βαθμό ένα περίπατο που ακόμα δεν έχουν τελειώσει μάλλον (ούτε για τσιγάρα να πηγαίνανε), κάποια melodic death metal στοιχεία κάνουν την εμφάνισή τους, όμως εν γένει, η μπάντα σου δείχνει ένα άλλο πρόσωπο, μία άλλη κατεύθυνση. Είναι ένας δίσκος που μοιάζει με γέφυρα μεταξύ του “Tales…” και του “Tuonela” που ακολούθησε. Τα φωνητικά μοιράζονται μεταξύ Pasi και του θεούλη Tomi Koivusaari, οι ταχύτητες έχουν ανέβει στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ σε σχέση με τον προκάτοχό του, groove-άρει τρελά και ακροβατεί μεταξύ διαφόρων ηχοτοπίων. Το mid tempo και «ανατολίτικο» “Better unborn” δίνει τη θέση του στο up tempo και άμεσο «χιτάκι» του δίσκου (και βίντεο άλλωστε) “Against widows”, κομμάτι που είναι αναπόσπαστο σχεδόν μέρος των συναυλιών τους ακόμα και σήμερα. Το “The orphan” ξαναρίχνει τις ταχύτητες και ψυχεδελίζει επικίνδυνα, για να έρθει το προσωπικά λατρεμένο “On rich and poor” να ξανανεβάσει ταχύτητες και να σου κολλήσει αυτό το καταραμένο lead-άκι για πάντα στο μυαλό! Το “My kantele” δε θέλει συστάσεις. Είτε στην κανονική έκδοση, είτε στην ακουστική, είναι ίσως το κομμάτι που περιγράφει σε τεράστιο βαθμό τη μουσική των AMORPHIS. Όχι το καλύτερο. Αντιπροσωπευτικότερο όμως ίσως. Το “Cares” έχει ένα τρομακτικό groove και ανεβάζει εκ νέου τις ταχύτητες, ενώ οι εναλλαγές του και μέχρι και τα beat-ια στη μέση είναι συνεχείς, για να έρθει το επίσης εξαιρετικά groove-άτο “Song of the troubled one” με τις πολλές εναλλαγές του και τα επίσης ψυχεδελικά περάσματα (δεν είναι τυχαίο που το επιλέξανε για τις επαναηχογραφήσεις του “Magic and mayhem – tales from the early years”. Το “Weeper on the shore” είναι αδυναμία και folk-ίζει πλησιάζοντας σε συναίσθημα κομμάτια του “Tales”. Το ομότιτλο κομμάτι όμως που ακολουθεί είναι απλά μαγικό και ταξιδιάρικο. Το instrumental “Relief” θα κλείσει τελικά το δίσκο, πάλι με εξαιρετικό groove.
Οι Pasi και Kim έχουν δώσει έναν άλλο αέρα στη μπάντα και ειδικά ο Kim με τα πιο 70s και ψυχεδελικά πλήκτρα του. Οι Esa και Tomi πειραματίζονται και εδώ ξεκινάνε στην ουσία την τόση χρήση του delay στις κιθάρες τους. Γενικά οι AMORPHIS εδώ δείχνουν ότι είναι μία μπάντα με μεγάλη καλλιτεχνική ανησυχία, που παίζει μόνη της αυτό το δικό της ήχο, κάτι που θα εδραιώσει και εμπορικά με τα επόμενα άλμπουμ. Η παραγωγή του Hilli Hiilesma είναι ένα επίπεδο πάνω από πριν, ενώ και το εξαιρετικό artwork του πασίγνωστου Kristian Wahlin είναι υπέροχο, έτσι για να «δέσει» το πακέτο.
Είναι αυτή η περίοδος, από το 1994 μέχρι και το 2001, που οι AMORPHIS όχι απλά άλλαζαν σε κάθε δίσκο, αλλά το έκαναν και εξαιρετικά! Με το πιο κομβικό για τον ήχο τους να είναι το “Elegy”. Άλλωστε το “Tuonela” δε βγήκε από τη Relapse, αλλά από τη νέα τότε εταιρεία της μπάντας, τη Nuclear Blast!
Δεν κάνουν και μία ωραία περιοδεία τώρα που να παίζουν μόνο αυτό και το “Tales”; Μισό να σκεπαστώ λίγο!
Did you know that: Στο πίσω μέρος του EP για το “My kantele” (όπου χαρακτηριστικό της επιρροής του ψυχεδελικού ήχου στη μουσική τους πλέον είναι και οι δύο διασκευές που περιέχει στα “Levitation” και “And I hear you call” των HAWKWIND και KINGSTON WALL αντίστοιχα), υπάρχει στο πίσω μέρος σύμβολο του αντι-Ναζισμού. Μάλιστα, όταν το 2011 έδιναν shows για το “Magic & Mayhem”, σε ένα ήτανε καλεσμένος και ο Pasi Koskinen, με την εμφάνισή του στη σκηνή με retro μπλούζα με τον Josef Megele πάνω να έχει προκαλέσει την οργή της μπάντας, που εξέδωσε και ανακοίνωση τότε αποκαλώντας τον και “ηλίθιο”.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
