ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The Offspring” – THE OFFSPRING
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1989
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nemesis
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Thom Wilson
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Dexter Holland (σαν Keith Holland) – φωνητικά
Noodles – κιθάρα
Greg K. – μπάσο
Ron Welty – τύμπανα
Να είμαστε σοβαροί και ειλικρινείς. Όσοι είμαστε στο ηλιακό group 35-45 (περίπου και λίγο πάνω, λίγο κάτω), ή ακόμα καλύτερα, όσοι περάσαμε εφηβεία στα 90’s, είτε κρυφά, είτε φανερά γουστάραμε αν όχι τη μπάντα, κάποια κομμάτια των THE OFFSPRING, ειδικά με τον κακό χαμό που είχε γίνει με την κυκλοφορία του “Smash” το σωτήριον έτος 1994, όταν και τραγούδια όπως τα “Self esteem”, “Come out and play” και (το προσωπικά αγαπημένο) “Gotta get away” έπαιζαν νυχθημερόν και στο MTV, αλλά τα άκουγες σε τόσα και τόσα μέρη και στη νύχτα της χώρας μας. Άλλωστε στην τότε, μοναδική εμφάνιση των THE OFFSPRING στη χώρα μας, στο Rockwave του 2008, πολλές μεταλλόφατσες γινόντουσαν νεότερες ξανά και πέρναγαν πολύ καλά… ασχέτως που δεν λες τους THE OFFSPRING και την καλύτερη live μπάντα. Όμως έχουν τα κομμάτια που βαράνε στο μνημονικό και θυμίζουν την εφηβεία. Αλλά ας πάμε στο δίσκο.
Το “The offspring” είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των Αμερικάνων punksters, που τότε ήταν όντως punk. Από το εξώφυλλο, τους στίχους, τους ρυθμούς, το “The offspring” είναι ένα punk rock άλμπουμ, με τα καλά και τα κακά που μπορεί να έχει ένα ντεμπούτο άλμπουμ, μίας νέας τότε μπάντας που στην τελική όμως, μαζί με ονόματα όπως οι RANCID, BAD RELIGION («πάλιουρες» συγκριτικά, αλλά στα 90’s το τερμάτισαν εμπορικά) και GREEN DAY, ουσιαστικά αναβίωσαν τον punk ήχο, έστω και στην πιο εμπορική μορφή του. Σαφώς πιο ακατέργαστο από το διάδοχό του, το εξαιρετικό “Ignition”, σαφέστατα καμία σχέση σε εμπορικότητα με το “Smash” ή το “Americana”, αλλά με νεανική ορμή, με τσίτα τα γκάζια και με την αφέλεια τόσο της εποχής, όσο και του ότι ακόμα δεν είχαν την απαιτούμενη εμπειρία τόσο συνθετικά, όσο και εκτελεστικά, κάτι που αποδεικνύει και το εξώφυλλο του δίσκου, που φυσικά δεν είναι το ίδιο με εκείνο της πρώτης επανέκδοσης του 1995 από την Epitaph. Και σίγουρα δεν έκανε και κανέναν ιδιαίτερο ντόρο όταν βγήκε, αφού κυκλοφόρησε σε μόλις 5000 κόπιες, οι οποίες εξαντλήθηκαν αρκετό καιρό αργότερα. Έκανε όμως τόσο ντόρο όσο χρειάστηκε για να τους πάρει η Epitaph και τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι μας.
Τα κομμάτια είναι παρεμφερή μεταξύ τους, με τα πάνω και τα κάτω τους, όμως έχεις κάτι “Elders”, κάτι “Out on patrol”, κάτι “Tehran”, κάτι “I’ll be waiting” (που είναι επαναηχογράφηση της πρώτης επίσημης κυκλοφορίας τους, του ομότιτλου single του 1986) και φυσικά το “Kill the president”, που είχε προκαλέσει διάφορες αντιδράσεις προφανώς στην Αμερική, με αποτέλεσμα να μείνει έξω από τις επανεκδόσεις του δίσκου το 2001 και το 2017). Στα κομμάτια πάντως, διακρίνονται ξεκάθαρα στοιχεία που θα ακούσουμε και μετά στους THE OFFSPRING, στην πολύ πολύ καλύτερη μορφή τους όμως. Ο δίσκος κυκλοφόρησε προφανώς και σε κασέτα, η οποία μάλιστα είχε και ένα extra κομμάτι, τη διασκευή στο “Hey Joe” του Billy Roberts.
Απλά πράγματα. Ντεμπούτο άλμπουμ μίας μπάντας που έκανε τεράστια εμπορική επιτυχία, το οποίο απλά είναι το ντεμπούτο της και τίποτα περισσότερο από αυτό. Ένας δίσκος συμπαθητικός που όμως τους έδωσε τελικά το πολυπόθητο συμβόλαιο με τον κολοσσό της Epitaph και μέχρι και σήμερα, πέραν από λίγους πολύ πιο «καμμένους» (με την καλή έννοια) με αυτόν τον ήχο, δεν μνημονεύεται ούτε από την ίδια τη μπάντα, αφού ούτε τα κομμάτια του δεν έπαιζαν και παίζουν καλά καλά στα live, με εξαίρεση 2-3 κατά καιρούς. Η αρχή είχε γίνει όμως. Τη δουλειά του την έκανε.
Did you know that:
• Το Μάιο του 1991, η μπάντα κυκλοφόρησε το EP “Baghdad”, με το κομμάτι να είναι επανεκτέλεση του “Tehran” από το “The Offspring”, με τη διαφορά ότι το ένα αναφερόταν στο Ιράν και το άλλο στο Ιράκ. Εκεί υπάρχει και το “Hey Joe”.
• Το άλμπουμ έχει επανακυκλοφορήσει 3 φορές, μία από την Epitaph το 1995, με διαφορετικό εξώφυλλο από ότι της πρώτης κυκλοφορίας και άλλες δύο φορές (2001 και 2017) από την Nitro Records, έχοντας το ίδιο εξώφυλλο με την επανακυκλοφορία της Epitaph, αλλά χωρίς το κομμάτι “Kill the president”. Το κομμάτι δεν υπάρχει ούτε στις εκδόσεις σε Spotify και iTunes.
• Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, ο Noodles έφαγε μία μαχαιριά κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους στο Hollywood σε ένα live ενάντια στα πυρηνικά.
• Το κομμάτι “Blackball” υπάρχει στο soundtrack του κλασικού βιντεοπαιχνιδιού των 00’s, “Tony Hawk’s pro skater 4”. Είναι επίσης το μόνο κομμάτι του δίσκου που δεν έχει γράψει ο Holland, καθώς αυτό το έγραψε παρέα με τον πρώτο drummer τους (ο οποίος είχε ήδη αντικατασταθεί όταν μπήκαν να γράψουν το άλμπουμ), τον James Lilja
• O Τhom Wilson που έχει κάνει την παραγωγή του δίσκου, δεν είναι κάνα «γατάκι». Όταν έχεις συνεργαστεί στα 80’s με ονόματα όπως οι BAD RELIGION, CHRISTIAN DEATH, DEAD KENNEDYS και SOCIAL DISTORTION, μπορείς να λες τον εαυτό σου και μεγάλο, ειδικά για αυτόν τον ήχο. Ο Wilson συνεργάστηκε με τη μπάντα μέχρι και το “Smash”, ενώ το 1996 δούλεψε με τον IGGY POP στο “Naughty little doggie”.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
