OΝΟΜΑ ALBUM: “Sodom” – SODOM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2006
ΕΤΑΙΡΙΑ: SPV/Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Andy Brings
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, μπάσο – Tom Angelripper
Κιθάρες – Bernd “Bernemann” Kost
Τύμπανα – Bobby Schottkowski
Αν δεν με απατά η μνήμη μου, το listening session γι’ αυτόν το δίσκο είχε γίνει με επίσκεψη στο ορυχείο όπου δούλευε ο Tom Angelripper και είχε παρευρεθεί ο Κώστας Αλατάς, σ’ ένα από τα πιο περίεργα σκηνικά που έχουν ποτέ στηθεί για δημοσιογράφους!!! Όπως και να έχει, φτάσαμε στον ενδέκατο στούντιο δίσκο των SODOM για να έχουμε ομώνυμο άλμπουμ. Βλέπετε από τότε είχε ξεκινήσει η μανία με τους ετεροχρονισμένα ομώνυμους δίσκους!!! Το άλμπουμ αυτό, είχε κυκλοφορήσει 5 χρόνια μετά το “M-16”, επειδή τους είχε καθυστερήσει πολύ η κυκλοφορία του “Lords of depravity” και εγκαινιάστηκε μία περίοδος σημαντικής καθυστέρησης σε ότι αφορά νέες δουλειές για τους Γερμανούς thrashers (σ.σ. να σημειωθεί ότι από τότε έχουν βγάλει μόνο δύο δίσκους επιπλέον). Για την ιστορία, ο δίσκος κυκλοφόρησε και με εναλλακτικό εξώφυλλο…
Ουσιαστικές διαφορές και συμπληρώματα δεν χρειάζονται στην παρουσίαση που είχα γράψει για το –έντυπο τότε- ROCK HARD, οπότε την παραθέτω αυτούσια, με bonus τη συνέντευξη που είχε κάνει ο τότε συντάκτης μας και πολύ καλός φίλος, Γιώργος Πολιτόπουλος (που έχει το ιντερνετικό –κι όχι μόνο- ραδιόφωνο Flight of Pegasus), με φωτογραφίες από εκείνη την περίοδο!!!
«Οι SODOM είναι από τα πιο αξιοπρεπή συγκροτήματα στην ιστορία του heavy metal. Είναι «κουλοί» και το γνωρίζουν. Αυτό είναι το μεγάλο τους όπλο. Όπως επίσης και το ότι είναι ειλικρινείς. Μπορεί στα δικά μου αυτιά, η τελευταία σημαντική τους κυκλοφορία να είναι το “Till death do us unite”, πάντα όμως προσπαθούσα ν’ ακούσω όλους τους δίσκους που κυκλοφορούσαν (και είναι και πολλοί!!!). Ένα τίμιο συγκρότημα, το οποίο δε γνώρισε την αίγλη των KREATOR για παράδειγμα, παρόλο που ήταν συνοδοιπόροι και κατάγονταν από την ίδια περιοχή, το βιομηχανικό Essen στη Γερμανία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως κάποια “Agent orange”, “Persecution mania”, “Better off dead”, όπως και κάποιες αξέχαστες εμφανίσεις του γκρουπ στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στη χώρα μας, όπου έσπερναν τον πανικό… Με την ίδια σύνθεση για δέκα χρόνια πλέον, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το ομώνυμο άλμπουμ τους (τι μόδα είναι κι αυτή πλέον, να κυκλοφορούν τα γκρουπ δίσκους με το όνομά τους μετά από τόσα πολλά χρόνια καριέρας…), το οποίο είναι σαφώς ανώτερο από το “Μ-16” και μάλιστα με δύο κομματάρες από τις πιο μελωδικές που έχουν γράψει ποτέ οι SODOM. Μιλάω για το “Buried in the justice ground” και το “City of God”. Φυσικά υπάρχουν οι κλασικές SODOM καφρίλες (“Blood on your lips”, αλλά και “Lords of depravity”). Συνολικά μιλάμε για τον καλύτερο δίσκο των SODOM, από την εποχή του “Till death do us unite”, χωρίς πάντως να προσεγγίζει τα μεγαλεία μέχρι την εποχή του “Better off dead”. Πρόκειται όμως για ένα τίμιο άλμπουμ, με την κλασική SODOM αισθητική, την οποία όλοι οι οπαδοί τους θέλουν να παραμείνει απαράλλακτη. Αυτό και μας προσφέρουν απλόχερα ο Angelripper και η παρέα του κι όσοι γουστάρουν, το έπιασαν το μήνυμα…»
Περάσατε ωραία τις προάλλες στη συγκέντρωση του Τύπου για την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ.
Ναι, ναι (σ.σ. ένοχο γέλιο), αλλά είχαμε να κάνουμε πολλές συνεντεύξεις. Υπήρχαν πολλοί δημοσιογράφοι από την Ευρώπη. Είχαμε καλό φαγητό και καλές μπύρες. Πραγματικά ωραίο πάρτυ!
Φοβήθηκες όταν αποφάσισες να δουλέψεις στο ορυχείο τότε;
Ναι, ήμουν λίγο φοβισμένος, γιατί η δουλειά στο ανθρακωρυχείο είναι πολύ επικίνδυνη. Ο πατέρας κι ο παππούς μου είχαν επίσης εργαστεί στο ορυχείο, έτσι αυτή ήταν η μόνη διέξοδος για να βρω μια δουλειά στην περιοχή μας. Υπάρχει πολλή ανεργία. Η δουλειά ήταν πολύ σκληρή. Δούλεψα εκεί για δέκα χρόνια, ως το 1989, οπότε κι έγινα επαγγελματίας μουσικός. Ήταν μεγάλη απόφαση το να γίνω επαγγελματίας σ’ ένα είδος μουσικής που δεν ήταν και τόσο επαγγελματικό.
Ποια ήταν η πρώτη συναυλία που πληρώθηκες για τους SODOM;
Η πρώτη φορά ήταν το ’84 στη Φρανκφούρτη. Ήταν μια μάλλον black metal βραδιά. Έπαιζαν επίσης οι TANKARD, οι VENOM υπέγραφαν αυτόγραφα κι ήταν αρκετά πετυχημένη, γιατί ο διοργανωτής και αφεντικό της εταιρίας SPV, Manfred Schuetz, ήταν εκεί. Είδε το συγκρότημα και είπε: «Είστε το χειρότερο συγκρότημα που έχω δει ως τώρα, αλλά ανοίγω μια νέα εταιρία και θα σας δώσω την ευκαιρία να ηχογραφήσετε δύο τραγούδια για ένα mini άλμπουμ». Αυτό ήταν το μεγαλύτερο ξεκίνημα και μετά απ’ αυτή τη συναυλία γινόμασταν όλο και πιο επαγγελματίες. Βρήκαμε συμβόλαιο κι ηχογραφήσαμε το πρώτο άλμπουμ. Ήταν το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για μένα.
Στο νέο σας άλμπουμ υπάρχουν τραγούδια που αναφέρονται στην ιδέα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας;
Ναι. Μετά την κυκλοφορία του “M-16” και τα γεγονότα της 11/9 στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου έβλεπα τις ειδήσεις, διάβαζα τις εφημερίδες κι είχα τόση πολλή έμπνευση να γράψω τραγούδια, νέους στίχους. Αυτό που συνέβη εκεί, ήταν το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Είναι ένα είδος πολέμου κι έτσι ξεκίνησα τραγούδια όπως το “Axis of evil”, “Buried in the justice ground”, τα οποία είναι όλα γεμάτα από αυτό το αίσθημα για την τρομοκρατία στον κόσμο. Γράφω στίχους για κάθε τι που βλέπω στις ειδήσεις της τηλεόρασης και μπορώ να εμπνευστώ από αυτό. Αλλά η διαφορά με το “M-16” είναι ότι αναφέρεται στον πόλεμο του Βιετνάμ και στο νέο άλμπουμ έχω τυπικούς thrash στίχους σχετικά με κάθε τι που μισώ.
Πιστεύεις πως το γεγονός ότι ο Andy Brings είναι δέκα χρόνια νεότερος από σένα έδινε πάντα μια διαφορετική άποψη στη μουσική σου, είτε σαν κιθαρίστας τότε, είτε σαν παραγωγός τώρα;
Ναι. Όταν ήρθε στους SODOM το ’92, αφού έφυγε ο Michael Hoffman, έδωσε στη μουσική μας φρέσκο αίμα. Το “Tapping the vain” είναι πολύ πιο βαρύ άλμπουμ από το “Better off dead”. Νομίζω όμως ότι η διαφορά στην ηλικία ήταν το πρόβλημα που προκάλεσε το να φύγει από το συγκρότημα. Δεν ήταν τόσο σοβαρός στη σκηνή, όταν περιοδεύαμε από το ’92 ως το ’94. Χρησιμοποιούσε πάντα το όνομα των SODOM για να προωθήσει τον εαυτό του, την παρουσία του και γι’ αυτό τον έδιωξα. Τώρα είμαστε πραγματικά καλοί φίλοι. Τον συνάντησα σε μια συγκέντρωση μιας κατά κάποιο τρόπο μαθητικής τάξης πριν από δύο χρόνια, καθώς και σε κάποια φεστιβάλ, επειδή δραστηριοποιείται στη μουσική και περιοδεύει με τους TRACIILORDS. Το να τον προσλάβουμε να κάνει παραγωγή στα φωνητικά και το μπάσο, ήταν μια καλή απόφαση, γιατί είχε πολλές ιδέες. Είναι πολύ καλός κιθαρίστας και τραγουδιστής, ήξερε τι να κάνει κι είμαι πραγματικά ικανοποιημένος μαζί του. Κατά μια έννοια δεν ήταν παραγωγός, αφού είχαμε έτοιμα τα τραγούδια πριν μπούμε στο στούντιο, αλλά είχε πάντα ιδέες για τον ήχο, το τι να παίξω στο μπάσο ή το πώς να τραγουδήσω με ένα διαφορετικό τρόπο. Είμαι πραγματικά χαρούμενος μαζί του.
Οι SODOM δε συμπορεύτηκαν ποτέ με κάποιου είδους τάση της κάθε εποχής. Αισθάνεσαι περήφανος γι’ αυτό;
Ναι, ναι. Οι SODOM δεν άλλαξαν πραγματικά ποτέ. Προσπαθούσαμε να γίνουμε καλύτεροι μουσικοί με κάθε νέο άλμπουμ. Πάντα προσπαθούσαμε να γράψουμε καλύτερα τραγούδια και στίχους, αλλά κρατούσαμε το πνεύμα των SODOM, το πνεύμα της δεκαετίας του ’80. Ένα συγκρότημα του heavy metal δε μπορεί να γίνει εμπορικό. Αν κάποια συγκροτήματα γίνονται εμπορικά, τότε δεν είναι heavy metal συγκροτήματα. Δεν δώσαμε σημασία, ακόμα κι όταν γίνεται κουβέντα για την επιστροφή του thrash, επειδή μερικά συγκροτήματα επαναδραστηριοποιήθηκαν. Δε μας ενδιαφέρει. Οι SODOM βρίσκονταν πάντα στη σκηνή, δεν κοιτούσαμε τριγύρω και φτιάχναμε τη μουσική που θέλαμε να φτιάξουμε. Καμία εταιρία ή κανείς άλλος δεν μπορεί να μας πει να γίνουμε πιο εμπορικοί. Δε μας νοιάζει, κάνουμε τη μουσική που εμείς θέλουμε κι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά των SODOM απ’ όλα τα συγκροτήματα του κόσμου.
Πιστεύεις ότι ο μεταλλικός Τύπος προσπαθεί να είναι εμπορικός ακολουθώντας τις εκάστοτε τάσεις;
Ναι. Αν αγοράσεις ένα μεγάλο μεταλλικό περιοδικό, κάποιο από τα μεγάλα μεταλλικά περιοδικά μπορείς να δεις συγκροτήματα όπως τους RAMMSTEIN, NIGHTWISH, WITHIN TEMPTATION. Αυτά τα συγκροτήματα δεν είναι πραγματικά metal συγκροτήματα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα περιοδικά προσπαθούν να πουλήσουν περισσότερα αντίτυπα, να γίνουν πιο εμπορικά, να βγάλουν περισσότερα χρήματα. Δεν υποστηρίζουν όμως ποτέ αληθινά μεταλλικά συγκροτήματα. Μου λείπει ο καιρός που υπήρχαν μόνο δύο περιοδικά που υποστήριζαν συγκροτήματα όπως οι SODOM, γιατί οι SODOM είναι ένα πραγματικό μεταλλικό συγκρότημα. Όλα εξαρτώνται από τις business. Όλο το metal στη Γερμανία εξελίσσεται σε μια μεγαλύτερη επιχείρηση. Συγκροτήματα όπως οι RAMMSTEIN, BOHSE ONKELZ είναι πολύ πετυχημένα, πραγματικά πολύ μεγάλα και αν έχεις κύριο θέμα ή εξώφυλλο τους BOHSE ONKELZ, δεν θα πάνε να το αγοράσουν μόνο οι τακτικοί αναγνώστες του, αλλά και οι οπαδοί τους που είναι εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Έτσι μπορείς να κάνεις αρκετά λεφτά, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία του heavy metal.
Πολλά συγκροτήματα και fanzines έχουν χρησιμοποιήσει τίτλους από τραγούδια σας. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Με κάνει πολύ περήφανο. Οι SODOM ήταν ένα από τα πρώτα συγκροτήματα του thrash. Ξεκινήσαμε το ’82. Ένα χρόνο πριν έβγαιναν οι VENOM και ξεκινήσαμε μαζί με τους KREATOR και τους DESTRUCTION. Υπήρξαμε μια τάση της μεταλλικής σκηνής. Επηρεάσαμε αρκετά black metal συγκροτήματα της Σκανδιναβίας. Οι SODOM ήταν ένα από τα πρώτα πραγματικά heavy γερμανικά συγκροτήματα. Πάνε χρόνια, δεν μπορώ να θυμηθώ, αλλά με κάνει περήφανο ότι ο κόσμος και τα περιοδικά ποτέ δεν ξεχνούν το ξεκίνημα της γερμανικής μεταλλικής σκηνής. Αυτό με κάνει πραγματικά περήφανο.
Συνάντησες ποτέ κάποια από τα συγκροτήματα που συμμετείχαν στη στο άλμπουμ “Homage to the Gods”; (σ.σ. άλμπουμ φόρος τιμής στους SODOM)
Συνάντησα τον Dani από τους CRADLE OF FILTH, τους τύπους από τους BRUTAL TRUTH. Αυτοί έχουν πραγματικά επηρεαστεί από τους SODOM. Στο πρώτο μέρος του DVD μπορείς να δεις μερικές συνεντεύξεις από μερικούς μεγάλους μουσικούς που έχουν επηρεαστεί από τους SODOM. Ο Chris Barnes των SIX FEET UNDER, π.χ. που λέει ότι το “In the sign of evil” ήταν από τους πρώτους thrash δίσκους. Αυτό με κάνει πραγματικά περήφανο, αλλά πάντα κοιτάμε μπροστά, να γίνουμε καλύτεροι, να γράψουμε καλύτερα τραγούδια, να γινόμαστε πιο πετυχημένοι στη σκηνή.
Η μητέρα σου έλεγε ότι το δωμάτιό σου ήταν τα Σόδομα και τα Γόμορα κι έτσι πήρατε και το όνομά σας. Πώς αισθάνεται για την καριέρα σου;
Νομίζω ότι είναι περήφανη. Ήταν πολύ οργισμένη όταν σταμάτησα τη δουλειά στο ανθρακωρυχείο. Η μητέρα κι ο πατέρας μου, μου είπαν ότι «αν δουλεύεις στο ορυχείο, θα έχεις τα χρήματά σου κάθε μήνα». Αυτό ήταν μια μεγάλη περιπέτεια για μένα. Είπα στη μητέρα μου ότι θέλω να γίνω μουσικός, ότι θέλω να περιοδεύω, ότι μου αρέσει το heavy metal. Με τα χρόνια συνειδητοποίησε ότι μ’ αυτή τη μουσική μπορείς να έχεις χρήματα, να ζεις από αυτή, να κάνεις οικογένεια και τελικά το δέχτηκε. Είναι πραγματικά περήφανη, δέχεται ό,τι κάνω, αλλά δεν είναι οπαδός του metal.
Το ενδιαφέρον σου για τον πόλεμο καλλιεργήθηκε από τις αφηγήσεις του παππού και του θείου σου για τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αντίστοιχα;
Πάντα ενδιαφερόμουν γι’ αυτό και πάντα ενδιαφέρομαι για γεγονότα της ιστορίας. Έτσι μπορώ να γράψω στίχους με ιστορικό υπόβαθρο, ίσως ενοχλητικούς, αλλά πάντα βασισμένους σε ιστορικά γεγονότα. Δε μπορώ όμως να γράψω πολλά για τον Πρώτο ή τον Δεύτερο Παγκόσμιο, γιατί είμαι Γερμανός. Πάντοτε παρεξηγούμαι από τους στίχους μου. Οι SODOM δεν είναι ένα φασιστικό συγκρότημα ή κάτι παρόμοιο. Μπορείς να διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές, αλλά ποτέ δε θα βρεις μια πολιτική άποψη. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά. Μ’ ενδιαφέρουν τα ιστορικά γεγονότα. Ο καθένας θα έπρεπε να ενδιαφέρεται. Διδάσκεται ιστορία στα σχολεία και μπορείς να μάθεις πολλά πράγματα σχετικά. Αν προβάλλεται κάποια εκπομπή με θέμα τους Παγκόσμιους Πολέμους, θα την παρακολουθήσω. Με ενδιαφέρει πραγματικά.
Ποια τα σχέδια σου για τους ONKEL TOM;
Ξεκινάμε μια περιοδεία την επόμενη εβδομάδα με μερικές εμφανίσεις στη Γερμανία. Αυτή τη στιγμή ο Alex (Kraft) ετοιμάζει το νέο άλμπουμ των DESPERADOS, αλλά δεν θα τραγουδήσω σ’ αυτούς. Είπα στον Alex ότι δεν έχω αρκετό χρόνο λόγω του νέου άλμπουμ των SODOM και του ότι έχω να δουλέψω πάνω στο δεύτερο DVD. Οι ONKEL TOM όμως, μαζί με τον Alex και τον Sacha υφίστανται ακόμα. Θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο, καθώς δεν έχουμε ακόμα. Θέλουμε να κάνουμε την παραγωγή στο νέο άλμπουμ ίσως λίγο αργότερα αυτή τη χρονιά. Θέλω να κάνω ένα νέο άλμπουμ με τους ONKEL TOM και να πετύχουμε μια καλή συμφωνία γι’ αυτούς. Οι ONKEL TOM είμαστε ένα συγκρότημα που παίζει πολύ καλά ζωντανά και δίνουμε αρκετές συναυλίες στη Γερμανία. Επίσης παίξαμε στη Ρωσία πριν από δύο μήνες με επιτυχία. Είναι διασκεδαστικά τα όσα γίνονται με αυτό το συγκρότημα. Μπορώ να ηρεμήσω, να πιω μπύρες, περνάω καλά πάνω στη σκηνή. Ο κόσμος περνάει καλά και μπορεί και αυτός να βρεθεί στη σκηνή. Είναι ένα μεγάλο πάρτυ.
Είσαι ο μόνος που γράφει γερμανόφωνα τραγούδια με θέμα τη μπύρα;
Όχι! Μπορείς επίσης να ακούσεις τους TANKARD ή τους DIMPLE MINDS. (σ.σ. Θυμήθηκα και τους WEHRMACHT) Πάντα προσπαθώ να το κάνω αυτό μ’ έναν πιο r’n’r τρόπο. Αν ακούσεις τους ONKEL TOM θα διακρίνεις κάτι από punk, κάτι από AC/DC. Νομίζω ότι οι ONKEL TOM είναι οι πιο γνωστοί μουσικοί και ταυτόχρονα πότες μπύρας στη Γερμανία ή και την Ευρώπη, γιατί οι εμφανίσεις μας είναι τόσο διαφορετικές απ’ αυτές των άλλων. Σε μια εμφάνιση των ONKEL TOM ο κόσμος μπορεί να ανεβεί στη σκηνή και να μην υπάρχει πρόβλημα. Δεν είμαι ένας αστέρας του rock σε αυτό το είδος της μουσικής. Θέλουμε να κάνουμε μουσική και να τραγουδάμε και να πίνουμε μαζί με τους οπαδούς μας. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους ONKEL TOM και τα άλλα συγκροτήματα. Είμαστε το μόνο συγκρότημα που επιτρέπουμε στους οπαδούς μας να βρεθούν στη σκηνή.
Μίλησέ μου για τη συλλογή σου με τα τραγούδια με θέμα την μπύρα και πως την ξεκίνησες.
Υπήρχαν πολλά χαζά γερμανικά τραγούδια, πολύ παλιά παραδοσιακά τραγούδια με θέμα τη μπύρα. Το να συλλέξω τέτοια τραγούδια δεν ήταν δύσκολο, επειδή υπάρχουν εκατοντάδες απ’ αυτή την περιοχή. Τα πιο σημαντικά τραγούδια τα έχω ήδη διασκευάσει. Στο επόμενο άλμπουμ θέλω να διασκευάσω περισσότερα παλιά τραγούδια, επειδή έχω πολλές καλές ιδέες γι’ αυτά. Δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί μου αρέσει η μπύρα! Το επόμενο άλμπουμ θα είναι πιο οργισμένο, αλλά και πιο διασκεδαστικό και θα υπάρχουν παλιοί και νέοι στίχοι. Τα πιο πετυχημένα τραγούδια τα έχω ήδη διασκευάσει και στο επόμενο άλμπουμ θα υπάρχει περισσότερο παλαιότερο υλικό.
Υπάρχει καμία βελτίωση στις σχέσεις σου με τον Witchhunter μετά τη συμμετοχή του στο DVD;
Ναι, αλλά όχι πραγματική. Όταν αρχικά ζήτησα από τον Chris να συμμετάσχει στο DVD, αυτός δεν ήθελε. Με ρώτησε πόσα χρήματα θα έπαιρνε γι’ αυτό. Του απάντησα ότι είναι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας των SODOM κι ότι ήταν στο συγκρότημα για δέκα χρόνια. Του είπα ότι δεν θα πλήγωνε εμένα, αλλά τον εαυτό του με το να μην έδινε αυτή τη συνέντευξη για το DVD. Έτσι βρεθήκαμε εκεί που προβάρουμε, την έδωσε και τον πλήρωσα. Δεν υπάρχει πλέον κάποια σχέση, δεν είμαστε φίλοι πια. Ο λόγος είναι ότι έχει τόσα πολλά προβλήματα, προβλήματα με το να είναι αλκοολικός. Αυτός δεν είναι ο Chris Witchhunter που θυμάμαι χρόνια πριν. Είναι πλέον πάρα πολύ εξαρτημένος από το αλκοόλ και πολύ άρρωστος. Δεν ξεχνά ποτέ ότι τον έδιωξα απ’ το συγκρότημα. Ποτέ δεν θα το ξεχάσει. Τον καταλαβαίνω, αλλά είχε μεγάλο πρόβλημα με την κατανάλωση αλκοόλ. Αν δεν προσπαθήσει να βρει κάποια βοήθεια, θα πεθάνει μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.
Ποια είναι η ανταπόκριση στο DVD ως τώρα;
Πάρα πολύ καλή. Διάβασα πολλά e-mail, πολλές κριτικές και ξέρω ότι ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει ότι έγινε πολλή δουλειά για να δημιουργηθεί ένα DVD σαν αυτό, με διάρκεια πέντε ωρών και με το ντοκιμαντέρ για την ιστορία των SODOM. Έγινε τόση δουλειά, υπήρχε τόσο υλικό που έπρεπε να δω. Δεν μπορείς να φανταστείς πόση αγάπη υπάρχει σ’ αυτό. Το γεγονός αυτό το κατάλαβε κι ο κόσμος που έκανε την κριτική του. Κανένα συγκρότημα δεν το είχε κάνει αυτό στο παρελθόν. Συγκροτήματα όπως οι IRON MAIDEN κυκλοφόρησαν πολύ καλά DVD, αλλά διαθέτουν περισσότερα χρήματα, έχουν μεγαλύτερο προϋπολογισμό για να το κάνουν. Είχα πολύ λίγα χρήματα από την εταιρία για να το φτιάξω. Ξέρω ότι οι οπαδοί των SODOM είναι πραγματικά ικανοποιημένοι με αυτό. Αλλά και πάλι, αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τους SODOM σαν συγκρότημα, μπορεί να μάθει κάτι για την σκηνή στη δεκαετία του ’80. Είμαι πραγματικά πολύ ικανοποιημένος με αυτή την κυκλοφορία.
Έχεις επισκεφθεί το Βιετνάμ. Πώς ήταν ο κόσμος εκεί;
Έχω επισκεφθεί το Βιετνάμ, αλλά δεν έχουμε παίξει εκεί. Είχαμε μια φωτογράφηση, αλλά ποτέ την ευκαιρία να παίξουμε εκεί. Προσπαθήσαμε, αλλά συναντήσαμε πολιτικές δυσκολίες. Δεν υπάρχει μεταλλική σκηνή στο Βιετνάμ, δεν μπορείς να παίξεις εκεί. Η μεταλλική σκηνή είναι μάλλον underground και απαγορεύεται να έχεις μακριά μαλλιά, έτσι δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να παίξουμε εκεί. Εμφανιστήκαμε στην Ταϊλάνδη, όπου και ηχογραφήσαμε το “One night in Bangkok”. Θα προσπαθήσουμε να παίξουμε στο Βιετνάμ αυτή ή την επόμενη χρονιά, επειδή η μεταλλική σκηνή μεγαλώνει. Αλλά η καταπίεση του πολιτικού συστήματος είναι κάτι το πολύ λυπηρό.
Αληθεύει ότι στους RANDALLICA (σ.σ. project συντακτών του γερμανικού ROCK HARD!!!) συμμετείχαν τα άλλα δύο μέλη των SODOM το ’95;
Ναι. Ο Bobby έπαιζε τύμπανα και ο Bernemann έπαιξε ένα – δύο σόλο στην κιθάρα σαν session μουσικός. Τότε το ’95 – ’96 συνάντησα για πρώτη φορά το Bobby σε ένα στούντιο που ηχογραφούσαν οι RANDALLICA. Ρώτησα τον αρχηγό των RANDALLICA για τον Bobby και του είπα ότι έψαχνα ντράμερ για τους SODOM. Δεν ήταν ένα πραγματικό συγκρότημα, ήταν ένα project κι ίσως αυτός ήθελε να περιοδεύσει ή να γράψει μουσική μαζί τους. Του έδωσα το τηλέφωνο μου κι έτσι ήρθα σε επαφή με τον Bobby και τον Bernemann. Σαν αποτέλεσμα, εδώ και δέκα χρόνια τώρα, έχουμε την πιο δυνατή σύνθεση των SODOM από κάθε άλλη φορά.
Είσαι οπαδός της Schalke και ο Bernemann οπαδός της Dortmund.
Αυτό έχει σχέση με το που μένουμε, αλλά δεν έχουμε πρόβλημα με αυτό!
Στο παρελθόν υποχρεωθήκατε να επανηχογραφήσετε το “Obsessed by cruelty”. Πώς αισθάνθηκες με αυτή την απόφαση της εταιρίας σας;
Ηχογραφήσαμε αυτό το άλμπουμ στα τέλη το ’85 στο Βερολίνο. Κάποιος από την εταιρία άκουσε το άλμπουμ κι είπε ότι ο ήχος του ήταν πάρα πολύ κακός. Έτσι έπρεπε να το ηχογραφήσουμε σε καλύτερο στούντιο για δεύτερη φορά. Αυτή τη φορά ο ήχος δεν ήταν τόσο κακός! Η πρώτη ηχογράφηση τυπώθηκε στην Αμερική από ένα μεγάλο λάθος. Αν είσαι συλλέκτης των SODOM ίσως ξέρεις ότι ένα κομμάτι από την πρώτη αυτή ηχογράφηση μπήκε μετά το “Deluge”.
Άκουσες το νέο άλμπουμ των VENOM;
Ναι. Είμαι πραγματικά απογοητευμένος. Ο ήχος είναι πολύ κακός. Είμαι πραγματικά μεγάλος οπαδός των VENOM και ξέρω ότι λείπει το πνεύμα τους. Δεν μπορείς να κάνεις ένα άλμπουμ σαν τα “Black metal”, “Welcome to hell”, “Possessed” σήμερα, μετά από τόσα χρόνια. Η παραγωγή επίσης είναι πολύ κακή αλλά οι VENOM είναι πάντα επιτυχημένοι. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά μου αρέσει το παλιό υλικό.
Ποιο συγκρότημα από το thrash του ’80 θα ήθελες να συνέχιζε να φτιάχνει μουσική και να μην είχε διαλυθεί;
Ααα… Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση… (σ.σ. Θεωρείται κομπλιμέντο, αν μου το πει μετά από τόσες άλλες;) Δεν είναι πολλές… Υπήρχαν μερικά καλά συγκροτήματα του thrash, όπως οι VIOLENT FORCE για παράδειγμα. Ο ντράμερ τους, που έπαιξε και με μας, ο Atomic Steif (σ.σ. ο οποίος έχει κι ελληνικές ρίζες και κάποτε έμενε στην Καλλιθέα!!!), ήταν από τους καλύτερους στην περιοχή. Υπήρχε άλλο ένα συγκρότημα που λεγόταν DEATHROW κι ήταν καλό. Είμαι πραγματικά ευτυχής που προσπαθήσαμε να έχουμε ένα είδος ένωσης. Δεν ξέρω αν επαναδραστηριοποιήθηκαν μετά από τόσα χρόνια, μετά από δέκα πέντε ή είκοσι χρόνια. Κάτι τέτοιο δεν είναι επανένωση, δεν είναι πια το ίδιο. Δεν μπορείς να επαναφέρεις την ίδια διάθεση μετά από δέκα χρόνια. Δεν ξέρω και δε με ενδιαφέρει καθόλου αυτό. Οι SODOM ήταν πάντα εδώ. Ποτέ δεν σταματήσαμε. Οι VIOLENT FORCE ήταν ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα εκείνης της εποχής.
Είσαι ενήμερος σχετικά με κάποιες πρόσφατες thrash κυκλοφορίες;
Όχι… Όχι πραγματικά. Βλέπω πολλά συγκροτήματα στα φεστιβάλ. Δεν αγοράζω δίσκους. Δεν έχω τα χρήματα να αγοράζω κάθε νέα κυκλοφορία και είναι τόσο πολλές! Μου αρέσουν οι BOLT THROWER, οι HAUNTED, αλλά τα περισσότερα συγκροτήματα παίζουν metalcore, όχι thrash metal. Υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτών και ενός πραγματικού thrash συγκροτήματος όπως οι DESTRUCTION. Ίσως να έχουν λίγο από SLAYER, λίγο από SODOM, αλλά δεν είναι thrash metal. Θεωρώ ότι το πιο τυπικό thrash συγκρότημα στον κόσμο είναι οι DESTRUCTION.
Πες μου τι σκέφτεσαι για τους TANK.
Είναι οπωσδήποτε ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Μου αρέσουν όλα τα συγκροτήματα των αρχών του ’80, τα αγγλικά heavy metal συγκροτήματα. Οι TANK ήταν ένα απ’ αυτά. Θα ευχόμουν να είχαν την ευκαιρία να τύχουν καλύτερης προώθησης, να ηχογραφούσαν ένα καλύτερο νέο άλμπουμ. Άκουσα ότι κυκλοφόρησαν ένα νέο άλμπουμ, αλλά δεν έχω ακούσει τίποτα απ’ αυτό. Είδα στο διαδίκτυο ότι δεν έχουν μια σοβαρή δισκογραφική συμφωνία κι ότι δεν προωθούνται. Αυτό με στεναχωρεί, γιατί ο Algy Ward ήταν ένας από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές. Ο τρόπος που τραγουδούσε και έπαιζε το μπάσο τον έκανε έναν από τους καλύτερους μουσικούς της μεταλλικής σκηνής. Αυτή είναι η γνώμη μου. Ελπίζω να έχουν την ευκαιρία να επιστρέψουν, να κάνουν μια πραγματικά καλή επάνοδο με μια καλή εταιρία και περιοδείες. Πηγαίνοντας πίσω σε εκείνες τις ημέρες θυμάμαι το πρώτο άλμπουμ, το “Filth hounds of Hades”, το “Power of the hunter”. Για μένα ήταν αριστουργήματα. Με τον πρώτο δίσκο των TANK κάτι άλλαξε τα μυαλά μου. Νομίζω ότι είμαι ένας από τους μεγαλύτερους τους οπαδούς στον κόσμο.
Tom, σε ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να σας δούμε να παίζετε εδώ τα καινούρια σας τραγούδια.
Θα περιοδεύσουμε στο τέλος της χρονιάς κι οπωσδήποτε θα έρθουμε στην Ελλάδα. Οπωσδήποτε θα επιστρέψουμε.
