A Day To Remember… 27/07 [RAINBOW]

0
72




ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Down to earth” – RAINBOW
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1979
ΕΤΑΙΡΙΑ: Polydor
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Roger Glover
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
Φωνητικά – Graham Bonnet
Κιθάρες – Ritchie Blackmore
Μπάσο – Roger Glover
Πλήκτρα – Don Airey
Τύμπανα – Cozy Powell
 
Είσαι ο Ritchie Blackmore. Μετά τον μύθο που έφτιαξες με τους DEEP PURPLE, φεύγεις και δημιουργείς τους RAINBOW. Και τι κάνεις; Αφήνεις τον κόσμο με ανοιχτό τον στόμα με τρεις αιώνιες δισκάρες. Για πολύ κόσμο εκεί έξω, είσαι ο άνθρωπος που έχει βγάλει τον απόλυτο δίσκο, το “Rising”, που έχουν παιχτεί σχεδόν τα πάντα μέσα σε έξι τραγούδια. Η μπάντα πάει τρένο αλλά επειδή είσαι και λίγο ψυχάκιας, τους διώχνεις όλους και κρατάς μόνο τον Cozy Powell. Το παζλ συμπληρώνουν οι Graham Bonnet, Roger Glover, Don Airey, σε φωνητικά, μπάσο και πλήκτρα. Το οικοδόμημα μοιάζει άψογο και η ώρα της υλοποίησης του έργου έχει φτάσει.
 
Ο δίσκος κυκλοφορεί μία μέρα σαν σήμερα και παρουσιάζει το ολόφρεσκο πρόσωπο της μπάντας. Οι RAINBOW έχουν αλλάξει ρότα και κατευθύνονται σε πιο A.O.R. μονοπάτια. Ο Blackmore έχει αφήσει πίσω τα heavy και επικά στοιχεία και δίνει στον κόσμο μία άλλη οπτική γωνία που σίγουρα δεν τη περίμενε! Ο δίσκος βρίσκει τρομερή απήχηση στο Νησί αλλά και στην Αμερική. Ο υπόλοιπος κόσμος «σνομπάρει». Του Blackmore φυσικά και δεν του καίγεται καρφάκι καθώς ο μύθος Russ Ballard έκανε καλά τη δουλειά του με το ασύλληπτο “Since you’ve been gone”, το οποίο και κατακτά την πρωτιά στα charts μαζί με το αδιανόητο κομμάταρο που ακούει στο όνομα “All night long”. Μα είναι δυνατόν να ξεκινάει ένας δίσκος με τέτοιο έπος και να μην είναι δισκάρα; Ε, όχι δεν γίνεται! Ο Blackmore αφήνει ανεξέλεγκτα τα δάχτυλά του πάνω στην ταστιέρα και αυτά με τη σειρά τους ερωτοτροπούν πάνω στην εξάχορδη ερωμένη του και την κάνουν να βγάζει ηδονικές μελωδίες. Ένα κρεσέντο τέχνης και ερωτισμού στο “Eyes of the world” όπου ο Blackmore δεν μπορεί να ξεφύγει από τους δαίμονες της κιθάρας και μας συστήνει ένα τραγούδι που ανεβαίνει με πέμπτη την ανηφόρα! Το “No time to loose” είναι μία σύνθεση που ξεχειλίζει βρετανική αλητεία, από τα τραγούδια που έχει ο Blackmore για πρωινό ενώ το “Makin’ love” είναι ένα τραγούδι το οποίο επηρέασε τις μπάντες που ήθελαν να κάνουν άνοιγμα στην αμερικάνικη αγορά! Για τα παιδευμένα αυτιά, τσεκάρετε το “Mirror mirror” των DEF LEPPARD και θα καταλάβετε τον λόγο! Στο “Love’s no friend” ακούμε τη μπάντα να φλερτάρει σε έντονο βαθμό με το R ‘n’ B, που είναι η αμαρτωλή αγάπη του Blackmore, σε μία σύνθεση που θυμίζει τις μέρες των DEEP PURPLE, όταν στο μικρόφωνο βρισκόταν ο David Coverdale! Τραγούδι για διάφορες καταστάσεις, ακούγεται παντού και πάντα! Στο “Danger zone” επανερχόμαστε σε πιο «κλασσικά» πράγματα με τον Bonnet να παίζει τα ρέστα του και να τραγουδάει στα κόκκινα βγάζοντας μία αθώα αλητεία που σε πιάνει από το λαιμό και σε κάνει έρμαιό της. Τραγούδι που με το έτσι θέλω σε προκαλεί να κουνήσεις το σώμα σου στις μελωδίες του! Τραγούδι που από τη μέση και μετά απλώνει τις «κλασσικές» επιρροές της μπάντας και σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό! Αδιανόητο! Αυτός ο υπερδίσκαρος κλείνει με το “Lost in Hollywood”. Χρειάζονται λόγια για αυτό το τραγούδι; Πάτα αμέσως το «Play» σε παρακαλώ πολύ που θες και συστάσεις! 
Το “Down to earth” ήταν ένας δίσκος που στην ουσία άλλαξε κατά πολύ το status των RAINBOW, ειδικά στην Αμερική. Όχι πως δεν ήταν μεγάλο όνομα, αλλά μπαίνοντας σε κάθε σπίτι με το “Since you’ve been gone”, τότε το παιχνίδι αλλάζει και έχει ανοδική πορεία! Σαν δίσκος είναι κάτι παραπάνω από άρτιος και έδειξε στον κόσμο την πιο «μαλακή» πλευρά των RAINBOW. Έδωσε κομματάρες, αγαπήθηκε και αγαπιέται ακόμα και για πολύ κόσμο εκεί έξω θεωρείται ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της μπάντας. Για μένα, που είμαι δηλωμένος οπαδός του Blackmore, είναι ένα ακόμα διαμάντι στην δισκογραφία του αγαπημένου μου κιθαρίστα. Όπως και να ‘χει, καλοκαίρι είναι και ένα κλασσικό άλμπουμ σαν και του λόγου του μπορεί να σας κρατήσει άνετα συντροφιά! Είπαμε, δροσερό και ανδρικό παράλληλα! Ταμάμ! 
 
Did you know that:
– Για την θέση του τραγουδιστή ο Blackmore είχε κάνει πρόταση στον Ian Gillan αλλά ο συμπαθέστατος Θεός αρνήθηκε.
– Αρκετά μέρη των ηχογραφήσεων είχαν γίνει στο Château Pelly de Cornfeld, ένα μεσαιωνικό κτήριο που είχε νοικιάσει ο Ritchie Blackmore.
– Συνέντευξή του στο Sounds το 1979 ο μύθος είχε δηλώσει: “Αγαπάω τόσο πολύ την κλασσική μουσική που όταν τη συγκρίνω με την δική μου, πραγματικά δεν βρίσκω κανένα απολύτως νόημα στη μουσική μου. Κριτικάρω την μουσική των άλλων γιατί ξέρω να κριτικάρω και τη δική μου μουσική η οποία μερικές φορές είναι σκουπίδι. Εντάξει όχι όλα, αλλά το “No time to lose” δεν ακούγεται αλλά το “Eyes of the world” είναι μια χαρά”. Μέγας! 
 
 
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here